Σάββατο 24 Απριλίου 2010

ΜΕΡΑ ΟΡΓΗΣ...

Το “Dies Irae” είναι ένα από τα αγαπημένα μου… rock κομμάτια. Το θυμήθηκα, σήμερα, μ’ αυτά που βλέπω και ακούω. Μιλώ, φυσικά, για τον θρησκευτικό (λατινικό) ύμνο του 13ου αιώνα, που έχει επηρεάσει, έκτοτε, κάθε μουσική έκφραση. «Κλασική», avant, pop… ο,τιδήποτε. Οι εκδοχές του δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες. Μία από τις καλύτερες που έχω ακούσει (εννοώ στο pop στερέωμα) είναι εκείνη των Γερμανών Kiss Inc. στο 45άρι “Hey Mr.Holy man/ Kids are cryin’” [Admiral AD 1152, early seventies]. Τον ύμνο έχουν διασκευάσει επίσης ο Ολλανδός Rob Boot, ο Ennio Morricone (στο soundtrack της ταινίας “Escalation” του Roberto Faenza το 1968), οι Γάλλοι Visitors και Offenbach, οι Ιταλοί (με κάτι από Σλοβένους) Devil Doll και οι επίσης Ιταλοί Samurai και Formula Tre, ο Ισπανός Juan Carlos Calderon, που τον αντέγραψαν οι Enigma, οι Γερμανοί Golgatha και Shannondoa, οι Βέλγοι Les Falcon’s και Mec Op Singers το 1966, οι οποίοι ήταν οι… pop πρώτοι, επηρεασμένοι φυσικά από τους Yardbirds και το “Still I’m sad” (ηχογραφημένο τον Μάρτιο του ’65) και δεκάδες άλλοι. Ακόμη και cosmic disco έγινε από τους Venus Gang στα late seventies… Δεν έχω, τώρα, περισσότερα να γράψω. Θα τα γράψω, όμως, κάποια στιγμή στο περιοδικό…
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , ,

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος16 Μαΐου 2010 στις 12:46 π.μ.

    Σήμερα, ψάχνοντας στα blogs κάτι άλλο, έπεσα τυχαία πάνω στο πρώτο ΕP του Christophe, το οποίο και κατέβασα. Μετά άρχισα περαιτέρω ψάξιμο για τον τραδουδιστή . Στα πρώτα αποτελέσματα ήταν το Δισκορυχείον και διάβασα αυτά που είχες γράψει. Μου άρεσε που περιγράφεις ως εξαιρετικο το “Les marionettes” (σήμερα έμαθα ότι το έχει τραγουδήσει και στα ιταλικά και το άκουσα), γιατί μερικοί νεοφώτιστοι 60άδες κάτι τέτοια τα θεωρούν "βλακιούλες" και ακούνε κάτι "northern soul" (άσχετος όρος) 45άρια που δεν τα ήξερε ούτε η μάνα των καλλιτεχνών που τα είχαν ηχογραφήσει. Πιθανώς, τα χρυσοπληρώνουν κιόλας.
    Θυμήθηκα άλλα δυο αγαπημένα τραγούδια του Cristophe που δεν αναφέρεις. Τα "Girl From Salina" και "Oh Mon Amour". Τα έχω σε 45άρια, αλλά ήθελα να τα κατεβάσω, αν και το δεύτερο το έχω γραμμένο σε κάποιο CD. Έτσι ανακάλυψα και το ωραίο soundtrack "La Route De Salina - Road To Salina" (1970) μιας ταινίας με μυστηριακή ατμόσφαιρα, απ' ό,τι θυμάμαι, όπου συμμετέχει και ένα συγκρότημα που λεγόταν Clinic.
    Τα γράφω εδώ αυτά, επειδή, όπως έμαθα επίσης σήμερα, ο Christophe συνυπάρχει με το "Dies Irae" στο soundtrack του Kill Bill vol. 2. O Tarantino έχει βάλει στην ταινία του το
    "Sunny Road To Salina" του Γάλλου και το "Dies Irae" με τη Nora Orlandi, αν και, απ' ό,τι κατάλαβα, αυτά τα δυο κομμάτια ακούγονται μόνο στην ταινία και δεν συμπεριλαμβάνονται στο CD soundtrack.
    Δεν ξέρω που βρήκε ο τύπος στο youtube το όνομα Bernard Girard, στον οποίο χρεώνει το "Sunny Road To Salina", αλλά η εκτέλεση είναι ίδια με του Christophe. Άλλωστε, και στο IMDb o Christophe αναφέρεται ως συνθέτης και εκτελεστής του κομματιού που ακούγεται στο Kill Bill 2. Σχεδόν τυχαία ανακάλυψα επίσης από το IMDb (γιατί δεν κάθησα να διαβάσω όλους τους τίτλους τραγουδιών που ακούγονται στο Kill Bill 2), ότι ο Tarantino έχει χρησιμοποιήσει άλλο ένα κομμάτι από το "La Route De Salina": το "The Chase" των CLinic.

    Sunny Road To Salina:
    http://www.youtube.com/watch?v=5tq2V1X97vE
    http://www.youtube.com/watch?v=AtbnQAqXjaE
    Dies Irae:
    http://www.youtube.com/watch?v=Bs5NiunOwh8&NR=1

    Επίσης, υπάρχει και αυτό το "Dies Irae":
    http://www.youtube.com/watch?v=cijt9EYKf6c

    Manwolf Louie

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAS16 Μαΐου 2010 στις 1:32 π.μ.

    "Oh Mon Amour", βέβαια, τραγουδάρα. Δεν ξέρω αν τον υποτιμούν οι παλιοί. Εντάξει, εγώ δεν τον έζησα στα sixties, αλλά κάθε φορά που ακούω την “Aline” ανατριχιάζω.
    Έχω δει το “Kill Bill 2” αλλά δεν το θυμάμαι το “Dies Irae” – ίσως δεν το πρόσεξα μια και η εκδοχή της Orlandi δεν είναι και τόσο χαρακτηριστική. Ψάχνοντας στο youTube πέρυσι, που σκεφτόμουν να κάνω κάτι για το Dies Irae, είχα βρει άπειρες versions. Τώρα πρέπει να είναι περισσότερες… Κάποια στιγμή θα κάνω κάτι στο περιοδικό… Την έχω την εκτέλεση των Shivers. Καλό όλο το LP. Έχει και μία ωραία cool version του “Don’t let me be misunderstood”
    Το “La Route De Salina” δεν πρέπει να το έχω δει… θα το τσεκάρω…
    Thanks Manwolf Louie

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)