Να υπενθυμίσουμε πως ο Πρώτος Όροφος είναι μια καλλιτεχνική
ομάδα από τη Θεσσαλονίκη, που διοργανώνει συναυλίες με ονόματα από τον χώρο της
avant και πειραματικής ηλεκτρονικής. Η ομάδα ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2008
οργανώνοντας τα πρώτα live στον χώρο ενός γραφείου επί της οδού Ολυμπίου
Διαμαντή (στη Θεσσαλονίκη). Σε ανάμνηση αυτών των γεγονότων ο Πρώτος Όροφος
κυκλοφορεί, κάθε χρόνο, ένα CD-συλλογή με τους μουσικούς που εμφανίστηκαν στις
εκδηλώσεις του την προηγούμενη χρονιά. Έως σήμερα έχουν τυπωθεί οκτώ τέτοιες
συλλογές, για τις περισσότερες από τις οποίες έχουμε γράψει είτε εδώ στο δισκορυχείον είτε στο lifo.gr (γκουκλάρει όποιος θέλει τα σχετικά
και βρίσκει). Τώρα, θα πούμε λίγα λόγια για το νούμερο «9», το πιο πρόσφατο CD του Πρώτου Ορόφου, που
κυκλοφόρησε τον προηγούμενο Δεκέμβριο σε 200 αντίτυπα. Περιλαμβάνει, δε,
ηχογραφήσεις που συνέβησαν στον Πρώτο Όροφο από τον Δεκέμβριο του 2016, έως τον
Μάιο του 2017.
Το άλμπουμ ξεκινά με το “Human geometry” των/του Mytrip
από τη Βουλγαρία. Το κομμάτι έχει ambient χαρακτηριστικά (που θα το έφερναν κοντά ακόμη και στο kraut), drone στο βάθος και
μια προοδευτική αύξηση της έντασής του πριν το κάπως βιαστικό κλείσιμο (εννοώ
πως αυτού του τύπου τα tracks,
μπορεί να τραβάνε μέχρι το άπειρο).
Το “Bitter mouth”
του Kostadis (Ελλάδα) κολλάει
σαν συνέχεια του προηγουμένου, αν και σαν άκουσμα είναι πιο ελεύθερο και
περιπετειώδες. Drone
και εδώ, αλλά και πολλά breaks
διαφόρων τύπων, πάνω σ’ έναν κύριο, αλλά διαρκώς μεταβαλλόμενο καμβά.
Το «Χωρίς τίτλο» των Ξέρα έχει διάρκεια μόλις 1:12 και είναι
ένα noisy hard core,
που τελειώνει πριν καν αρχίσει.
Ακολουθεί το «Με σορτς ή χωρίς, έλα» των Τσόκολς, που είναι
ένα κολάζ ήχων μουσικών ή μη στην αρχή, σε σειρά με μιαν αφήγηση σχετική με το
«Κουρδιστό πορτοκάλι» (δεν τα λέει και άσχημα!) και σε σειρά μ’ ένα ηλεκτρονικό
ρέκβιεμ, να το πούμε, με στοιχεία ηλεκτροστατικά από τη μέση και μετά.
Το 6λεπτο “Retorno”
των Hexorcismos & May Roosevelt είναι
ένα υποβλητικό electronic-drone track, με αργό και κάπως
ιεροτελεστικό τέμπο, στο οποίο παρεισφρέουν αντιστικτικά techno γεμίσματα,
«φωνές» και άλλα τινά εφφέ.
Στο “How soon”
του Totsouko (Έλληνας
είναι) υπάρχει μια trip-hop συνταγή,
που διαμορφώνεται καταλλήλως, ορίζοντας ένα κάπως… μπλέιντ-ρανικό περιβάλλον.
Όπως διαβάζω στο
discogs οι
Millions of Dead Tourists είναι μια… collaboration between Iason (PS
Stamps Back, 1000+1 Tilt), Sotiris (Ksera) & Yiannis (Ksera). 2 basses,
negativism, analog synths, spreading of despair, electronics. 3 people, lots of
buttons. Στο “Tardigrade”
οι Millions of Dead Tourists δίνουν ένα φουτουριστικό 5λεπτο σάουντρακ, με σκοτεινά nineties (κυρίως) ηλεκτρονικά
χαρακτηριστικά.
Dead Gum
είναι ο Παναγιώτης Σπούλος, που έχει κυκλοφορήσει κάμποσα CD-R στη Phase!
από το 2009. Το “Velvet goldyours”
είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα tracks του CD,
ένα βαρύ και απροσπέλαστο κομμάτι, που θα μπορούσε να θυμίζει σάουντρακ του Bobby Beausoleil για
ταινία του Kenneth Anger.
Το “Let the moon”
των F.F.M.A.D. (από πού προέρχονται δεν
γνωρίζω) είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του CD, αφού αγγίζει τα εννέα λεπτά. Βασικά
έχουμε να κάνουμε μ’ ένα synth-rock, που, παρότι τραβάει σε
μάκρος, δε χάνει πουθενά το ενδιαφέρον του. Πολύ καλό.
Προτελευταίο κομμάτι τής συλλογής το 7λεπτο “G.O.D. (Gods of Death)”
των Skållhal (είναι ο Adam_is). Εδώ προάγεται ένα noisy, ερμητικά κλειστό ηχητικώς και με αυξανόμενη ένταση περιβάλλον, που
«πέφτει» κάπως μόνο λίγο πριν το τέλος. Τυπικό, θα το χαρακτήριζα, για το είδος
του.
Το CD θα ολοκληρωθεί με το επίσης 7λεπτο “Asonia” των Epavlis Pavlakis & Νικόλα Μαλεβίτση, που αναπτύσσεται με
λογικές κολάζ και concrète, κινούμενο σε μια κλασική seventies φόρμα.
Πολύ υλικό, που
δείχνει συνάμα και τις ποικίλες διαστάσεις της σημερινής
πειραματικής-ηλεκτρονικής (ελληνικής) σκηνής.
Επαφή: www.protosorofos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου