ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΡΗΓΑΚΟΣ δύο ποιητικά

Για τον ποιητή Σαράντο Ρηγάκο (είναι και ηθοποιός) είχαμε γράψει κάποια λόγια πριν τρεις μήνες (10/11/2017), όταν αναφερθήκαμε στο βιβλίο του Όρυγμα [Σκαρίφημα, 6/2016]. Τώρα έχουμε στη διάθεσή μας άλλα δύο βιβλία τού Ρηγάκου, στις ίδιες εκδόσεις. Το πρώτο του, που τιτλοφορείται Ασφαλής Διέλευση (12/2014) και το τρίτο του, και πιο πρόσφατο, το Γαλάζιο Λίκνο, που τυπώθηκε πριν λίγο καιρό (12/2017).

Ο Ρηγάκος είναι ένας ποιητής ιδιόμορφος, όχι μόνο σε σχέση με τα νοήματα που εκφράζει και τον τρόπο που τα εκφράζει, αλλά και σε σχέση με την ποιητική φόρμα, που επιλέγει να μας παρουσιάσει. Βασικά, ο Ρηγάκος δομεί ένα ποίημα χωρισμένο σε κάποια υποτυπώδη κεφάλαια. Αυτό προσφέρει στην ποίησή του μια νοηματική συνέχεια οπωσδήποτε, αλλά και μιαν αίσθηση ουσιαστικής μεγαλοπρέπειας, αφού το παρατεταμένο κείμενο έχει τον τρόπο να σε εξωθεί, και ως αναγνώστη, σε κάποια όρια. Ιδίως στην περίπτωση τής ασφαλούς διέλευσης, όπου το υποκείμενο είναι μία γυναίκα και το ποίημα ο καθρέφτης τού έσω κόσμου της, των σκέψεών της, των εμπειριών της, των ενοχών της. Υπάρχει μιαν όξυνση στις ποιητικές περιγραφές του Ρηγάκου, που άλλοτε λειτουργεί καθαρτικά και άλλοτε σε σπρώχνει στις πιο σκοτεινές και μύχιες πλευρές τού… είμαι σου, δρώντας ανελέητα. Σκληρή ποίηση, με σωστή ροή, που διαβάζεται απνευστί.

Το Γαλάζιο Λίκνο είναι ένα διαφορετικό ποίημα, με τα ίδια όμως τεχνικά χαρακτηριστικά του παραταγμένα. Εδώ προέχουν φιλοσοφικοί και υπαρξιακοί προβληματισμοί, οι οποίοι, ατάκτως ερριμμένοι, σαν μύδροι φανταστικοί, προβάλλονται από το υποκείμενο (ο ποιητής). Σκέψεις, εικόνες, αναμνήσεις, αγωνίες, μια κατάσταση αγχώδης και πυρετική, που βρίσκει διέξοδο σε κάτι σαν παραλήρημα.
Είναι πυρετώδης και παραληρηματική η γραφή του Ρηγάκου, δεν υπάρχει αμφιβολία, καθώς μέσα στην εκζήτηση και την επιμονή της το εκστατικό στοιχείο παραμένει κυρίαρχο. Δείγμα:

«Σκύβω πάνω στο πάλλευκο λευκό / το άπτερο άσπρο / μορφάζουν οι σειρήνες / στο άπειρο σύμπαν / μικρές λέξεις συντρίβονται στο μεγάλο / μεγάλες λέξεις βουλιάζουν στο μικρό / μια εκκλησία όπου οι άγιοι / σαβανώνουν το επερχόμενο / όπου οι υμνωδίες / αποκρύπτουν το ύψιστο / πώς να λατρεύσεις τη βία / πώς να εισπνεύσεις το φως / όταν η ασημαντότητα / κολπώνει το ρύπο σου / σκίστηκε η σάρκα / εκεί όπου τα γόνατα διπλώνουν / τρύπησε η πέτρα / εκεί όπου οι λέξεις ματώνουν / και όμως η καθοριστική συντριβή / ενεδρεύει / στην εύθραυστη ανεμώνα / γαλήνια και σιωπηλή / μια μέθη η ζωή / ονείρου όνειρο / και σε τι μέσα να ξυπνήσεις».

Επαφή: https://www.facebook.com/%CE%95%CE%BA%CE%B4%CF%8C%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%A3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%B1-1550898301815408/