Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 132

13/12/2018
Πέθανε πριν τρεις μέρες ο τραγουδιστής, κιθαρίστας και βασικός συνθέτης των Ιταλών Banda Bassotti, Angelo Conti. Ήταν 62 ετών.
Τους Banda Bassoti τους είχαμε δει και στην Αθήνα, σε φεστιβάλ της ΚΝΕ και αλλού. Το “Luna Rossa” αναφέρεται στα θύματα της φασιστικής βίας στην Piazza Fontana του Μιλάνου, την 12η Δεκεμβρίου 1969 (είχαν σκοτωθεί 17 άνθρωποι) και είναι γραμμένο από τον Conti.  

12/12/2018 
Παλιά για να βγάλεις διπλό βινύλιο περνούσες από χίλια μύρια κύματα (δεν συζητώ για τριπλό), τώρα οι εταιρείες τυπώνουν διπλά βινύλια για πλάκα. Ούτε το 10% απ' όσα διπλά βινύλια "κόβονται" τώρα δεν θα έβγαιναν παλιότερα. Και αυτό κάτι δείχνει. Ή μάλλον δείχνει πολλά. Πως το βινύλιο έχει φθηνό κόστος παραγωγής (πάρε να 'χεις) και μεγάλο κέρδος, πως ο κόσμος συνήθισε στις μεγάλες διάρκειες (τις οποίες επέβαλε το CD) και δε λέει να κάνει πίσω και πως όσο περισσότερη μουσική ηχογραφείται τόσο πιο πολύ θα δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις το αληθινά σημαντικό, από το αδιάφορο ή το ασήμαντο.

12/12/2018
Υπάρχει «φτωχό σινεμά» (και διεθνώς), το οποίο στην Ελλάδα υποστήριξε με πάθος, φθάνοντάς το σε καλλιτεχνικά ύψη μόνον ο Σταύρος Τορνές (και σ’ ένα άλλο ύψος ο Δήμος Αβδελιώδης). Το λέω, γιατί το σινεμά είναι ακριβή Τέχνη και απαιτεί λεφτά (κάποιο σοβαρό budget τέλος πάντων), για να γίνει όπως πρέπει. Το υποστηρίζω αυτό με αφορμή διάφορα που διαβάζω εσχάτως για το συμπαθητικό «φτωχό σινεμά» του Σταύρου Τσιώλη, με αφορμή την τελευταία ταινία του «Γυναίκες που Περάσατε από Δω».
Εγώ δεν είμαι φαν του σινεμά του Τσιώλη από τα έιτις και μετά, και τις ταινίες του (έχω δει τις πιο πολλές) τις θεωρώ μέτριες. Καλών προθέσεων, αλλά μέτριες. Απεναντίας, θεωρώ εργάρες κάποια από τα φιλμ που έκανε για το Φίνο στις αρχές του ’70, παρά τις όποιες υπερβολές (οι οποίες για μένα δεν είναι ενοχλητικές – σινεμά βλέπουμε, όχι ντοκιμαντέρ). Το λέω, γιατί εσχάτως κουβεντιάζαμε μ’ ένα φίλο για την περίφημη σκηνή από το «Ορατότης Μηδέν» (του Φώσκολου), όταν ο Κούρκουλος καίει στο δρόμο τα υπάρχοντά του καθώς ακούγεται το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου». Ο φίλος υποστήριζε πως η σκηνή δεν έχει αληθοφάνεια, επειδή ο Κούρκουλος βάζει ένα δίσκο σε γραμμόφωνο (και ακούγεται το τραγούδι), ενώ ο ήχος του τραγουδιού τού Πλέσσα προέρχεται από tape! Αν είναι δυνατόν! 
Από τις ταινίες που έκανε ο Τσιώλης στον Φίνο θεωρώ πρώτη του την «Κατάχρηση Εξουσίας» (1971) και φοβερό το σενάριό του για το «Θέμα Συνειδήσεως» (1973) του Πέτρου Λύκα (που για μένα είναι μία από τις κορυφαίες ταινίες της Finos Film, σχεδόν αριστούργημα). Με λυπεί το γεγονός πως ο Τσιώλης θάβει τις ταινίες του στον Φίνο (έτσι νομίζω), ξοδεύοντας για δεκαετίες το ταλέντο του σε κάτι ναΐφ παραγωγές, χωρίς βαθύ και κυρίως χωρίς ουσιαστικό καλλιτεχνικό έρμα. Αυτή είναι η γνώμη μου. 

10/12/2018
Μεγάλο κομμάτι. Ακουγόταν και στα Άγρια Νειάτα του Φώσκολου, με Διονύση Ξανθό, Πίκουλα, Ζαβραδινό και άλλους... Τραγουδάει ο Ιούδας (από το Jesus Christ Superstar) Κίμων Βασιλόπουλος...
 

9/12/2018
Ποστ και τεστ για παλιοσειρές (και ποδοσφαιρόφιλους). Λέμε ονόματα... Έχω βρει αρκετούς, αλλά όχι όλους... Ο Ολυμπιακός του Γουλανδρή. Σκίτσο τρομερό από τον αείμνηστο ηθοποιό και ζωγράφο Μιχάλη Νικολινάκο...
4/12/2018
Αυτό το κλιπ δεν μπορείς να το δεις μόνο μια φορά. Τις τελευταίες μέρες-νύχτες το βλέπω συνέχεια, από 5-6 φορές την κάθε φορά. Δεν μου έχει συμβεί με πολλά κλιπ από το YouTube αυτό.
Φοβερή περσόνα, απίστευτη φάτσα-χτένισμα-ντύσιμο-κινήσεις, φωνή ανατριχιαστική (εμένα, στο ρεφρέν, αλήθεια τώρα, μου σηκώνεται η τρίχα) και φυσικά ένα μέγιστο τραγούδι – που το χορεύαμε κάποτε στις ντίσκο, δίχως να ξέρουμε ακριβώς το γιατί…

3/12/2018
Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν δει το label, το πώς είναι γραμμένα ο τίτλος και τα ονόματα και φυσικά ακόμη λιγότεροι έχουν πιάσει το δίσκο στα χέρια τους. Εθνικός ύμνος, αλλά και τέρας σπανιότητας…
(από βιβλίο είναι, όμως θα σας πω άλλη φορά από ποιο)

29/11/2018
Το άλμπουμ των Βρετανών Nucleus “Snakehips Etcetera” από το 1975, το είχα αγοράσει από το υπόγειο του Κοντογούρη στη δεκαετία του ’80 και ακόμη πιστεύω πως είναι ένα από τα τοπ βρετανικά fusion – θα το έβαζα στα 3-4 καλύτερα.
Έχουν κι άλλα φοβερά άλμπουμ οι Nucleus (εξάλλου αυτό ήταν το έβδομο δικό τους), αλλά είναι πιο σοφιστικέ (σε πιο Miles φάση κ.λπ.). Τούτο εδώ, όμως, είναι απέθαντο jazz-rock, με άπιαστο drive και με κιθάρα που σκοτώνει (από τον άγνωστο Ken Shaw). Και ο Ian Carr βέβαια σε μεγάλη φόρμα ακόμη… (Ακούστε το μέχρι τέλος) 

19 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb περί Nucleus...

    George Tirovolas
    Χρονιά που οι (ανα διάφορες εποχές) πρώην συνεργάτες του Carr (Jenkins, Marshall, Holdsworth, Babbington), κάτω απο το όνομα... Soft Machine έβγαζαν το εξίσου όμορφο "Bundles". Το αναφέρω/ συνδέω διότι πολλοί Canterbury "πιουρίστες" αποτάσσουν (και) την εποχή που ήλθε ο Jenkins στο συγκρότημα κατηγορώντας τους τότε Softs ως "πρώην Nucleus"...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Καλά ναι, κάποτε τα φτύναμε αυτά, από Bundless και κάτω, αλλά άμα τ' ακούσεις τώρα θα δεις πόσο γαμάτα άλμπουμ είναι.

    Spyros Diastimikos
    Tο 1975 έβγαλαν και δεύτερο εξ' ίσου δυνατό και πιο funky LP, το "Alley Cat"

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Μεγάλη μπάντα.

    Spyros Diastimikos
    Εννοείται!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Οι περισσότεροι μένουν στα 2-3 πρώτα, αλλά όλα τους είναι εξαιρετικά. Ακόμη και κάτι που βγάλανε στα έιτις σπέρνουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb περί Γιοβάν Τσαούς...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.youtube.com/watch?v=ecED5Q9gnrU&feature=youtu.be
    ΠΕΝΤΕ ΜΑΓΚΕΣ, 1936, ΓΙΟΒΑΝ ΤΣΑΟΥΣ, Α. ΚΑΛΥΒΟΠΟΥΛΟΣ

    Konstantinos Zachopoulos
    Ρε συ Φώντα, πού θα πάει, θα το βρω

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Είναι πολύ σπάνια όλα του Γιοβάν Τσαούς. Επίσης σκέψου πως το συγκεκριμένο τραγούδι δεν υπάρχει "καθαρό" σε καμία LP ή CD reissue. Εν αντιθέσει με άλλα σπάνια (που έχουν βρεθεί καθαρά). Κάπου έχω ακούσει πως μόνο ένας συλλέκτης το έχει καθαρό, ο οποίος και δεν το δίνει με τίποτα για να περαστεί όπως πρέπει σ' ένα CD. Το θέμα δηλαδή δεν είναι να το βρει απλά κάποιος (ακόμη και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί��), αλλά να το βρει και σε κατάσταση καθαρή (αυτό μόνο με θαύμα).

    Λαφτατζής Χρήστος
    ένας μουσικός που είχε έρθει απ' το παλάτι του σουλτάνου, με τεράστια γνώση της ανατολίτικης μουσικής. διάλεξε να μείνει μακριά απ τα μαγαζιά (του αποδίδεται η φράση «δεν θα παίζω εγώ για να χορεύουν οι πουτάνες») βιοποριζόμενος ως ράφτης, με λίγα (αλλά διαμάντια) δισκογραφημένα κομμάτια και άδοξο τέλος

    Michalis Matthaiou
    Θάνατος απο κατανάλωση ερυσιβώδους όλυρας με την γυναίκα του στην κατοχή.

    Λαφτατζής Χρήστος
    άφησα λίγο μυστήριο να πλανάται για τους φιλέρευνους :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το fb περί Klaus Nomi...

    Vasilis Gogos
    Το είχα πρωτοακούσει στο URGH που κατάφερα να δω τη ταινία δεκαετίες αργότερα - τελικά έγινε hit 1-2 χρόνια αργότερα που μπήκε σε διαφήμιση του campari και ακουγόταν παντού

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, στην Ελλάδα η διαφήμιση το εκτόξευσε... https://www.youtube.com/watch?v=mglJJHk8G1w
    Campari ad_Klaus Nomi

    Thanos Kesanlis
    και ο dj Αlx το σάμπλαρε εξαιρετικά εδω https://www.youtube.com/watch?v=ztGBs6PRnt8
    Παιδί Θαύμα (Τάκι Τσαν)-Ρίμα για χρήμα

    Eleni Kokkinomagoulou
    μήπως θυμάστε πότε ακριβώς βγήκε η διαφήμιση?Ήμουν μικρό παιδάκι και μου άρεσε το τραγούδι απο τότε αλλά δε θυμάμαι ποια χρονιά ήταν που το πρωτοάκουσα.

    Vasilis Gogos
    νομίζω 1985 ή 1986 - σίγουρα εκεί κοντά

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ίσως και λίγο πιο πριν

    Vasilis Gogos
    Μάλλον έχεις δίκιο τώρα που το ξανασκέφτομαι, πάντως το encore που πούλησε χιλιάδες είχε βγει Ελλάδα το 1983 με τρία διαφορετικά ελληνικά press σύμφωνα με το discogs
    Άρα μεταξύ 1983-1985

    Eleni Kokkinomagoulou
    Σας ευχαριστώ πολύ και τους δυο για την πληροφόρηση. Απο τότε έψαχνα,κατα διαστήματα, να μάθω ποιό είναι το τραγούδι και ποιανού αυτή η εξαιρετική φωνή και κανείς δεν μπόρεσε να με βοηθήσει μέχρι πριν απο 12 χρόνια που ξαναβρέθηκε μπροστά μου εντελώς τυχαία. Απο τότε παθαίνω αυτό που πάθατε κι εσείς και καταλαβαίνω πως αυτός ο άνθρωπος εκτός απο μοναδικός είναι και άξιος παρατήρησης και μελέτης. Κάθε φορά ανακαλύπτω και κάτι καινούριο.Επίσης ψάχνω διακαώς το ομώνυμο άλμπουμ του σε βινύλιο,εννοώ το Klaus Nomi του 1981,αλλά φυσικά είναι άφαντο! Άκουσα οτι είναι πολύ πιθανό να το επανακυκλοφορήσουν. Αληθεύει? Ξέρετε κάτι?

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν ξέρω αν θα επανακυκλοφορήσει, αλλά στο discogs υπάρχει από 4 ευρώ. Και στο Μοναστηράκι θα υπάρχει...
    https://www.discogs.com/Klaus-Nomi-Klaus-Nomi/master/67685
    Klaus Nomi - Klaus Nomi

    Eleni Kokkinomagoulou
    ευχαριστώ πολύ και το γνωρίζω αλλά,δυστυχώς,δεν αγοράζω μέσω ίντερνετ,αν δεν δω δηλαδή το προιόν.Λάθος μου?Όσο για το Μοναστηράκι ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως θα το επισκεφθώ στις γιορτές που θα κατέβω Αθήνα.Το αγαπημένο μου είναι το Mr.Vinylios.Μέχρι τότε απλά ελπίζω.��

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Konstantinos Zachopoulos
      Urgh! Το είχα δει στην Ελλη, νομίζω

      Vasilis Gogos
      Κωνσταντίνε είχε παιχτεί κανονικά το URGH με κανονική διανομή στην Ελλάδα ή στα πλαίσια κάποιου φεστιβάλ? Εγώ το κατέβασα κάποια στιγμή πριν 15 χρόνια περίπου και το είδα

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Είχε παιχτεί στην Ελλάδα τότε. Τέλη '81 αρχές '82 κάπου 'κει.

      Konstantinos Zachopoulos
      Είχε παιχτεί κανονικά νομίζω, έστω και για μια εβδομάδα

      Spyros Hytiris
      δεν νομίζεις, στην Έλλη το είδα κι εγώ. Και ύστερα το βινύλιο από Βασίλακα!

      Konstantinos Zachopoulos
      Εχω εκλάμψεις

      Spyros Hytiris
      με υπότιτλο "ένας μουσικός πόλεμος".

      Konstantinos Zachopoulos
      Οι περίφημοι ελληνικοί τίτλοι. Οπως το "Ραντεβού με τ' αστέρια της ποπ" για το "The last waltz"

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Βρήκα τώρα. Είχε προβληθεί το Μάρτη του 1982 κανονικά σε 2-3 σινεμά στην Αθήνα. Για το Urgh λέω. Εγώ το είχα δει στην Πάτρα την ίδια εποχή.

      Vasilis Gogos
      Εγώ που ζούσα Άρτα τότε πού τέτοια τύχη - εδώ το ΠΟΠ&ΡΟΚ ερχόταν με ένα μήνα καθυστέρηση σε σύγκριση με Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις LOL

      Konstantinos Zachopoulos
      Το οποίο ήταν υπό την εποπτεία - ή κάτι τέτοιο - των Police, με συνέπεια να υπάρχει ένα 15λεπτο Police στην ταινία (το πιο βαρετό της κομμάτι)

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Είχε όμως και αυτούς, το βινύλιο των οποίων το βρήκα μια δεκαετία αργότερα... https://www.youtube.com/watch?v=3q-MTmh9p0E
      Alley Cats - Nothing Means Nothing Anymore (Urgh!)

      Spyros Hytiris
      Αν θυμάμαι καλά, το The Kids Are All Right το είχαν κάνει "τρελό πανηγύρι με τους Who"!

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Οι ελληνικοί πάντως τίτλοι ήταν εμπνευσμένοι και έδιναν στίγμα, ενώ οι ξένοι ήταν ξεροί και ενίοτε ξενέρωτοι.

      Vasilis Gogos
      Παραγωγός νομίζω ήταν ο αδερφός του Stewart Copeland των police για αυτό είχαν τον πρώτο λόγο στη ταινία

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Και το "ραντεβού με τα αστέρια της ποπ" ήταν σωστό, γιατί όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Θεοφιλόπουλος στο ΤΖΑΖ... το ροκ αποκτάει νόημα όταν γίνεται ποπ. Άθελά τους δηλαδή είχαν πιάσει το νόημα.

      Konstantinos Zachopoulos
      αυτό πεσ' το στη μάνα μου, που πήγαμε μαζί να το δούμε και δεινοπάθησε η γυναίκα��

      Panagiotis Syros
      Νομίζω πώς το είχα δει στην Καλλιθέα, υπάρχει περίπτωση να θυμάμαι καλά;

      Sakis Bwanas
      στο Έλλη για 2 εβδομάδες
      και αυτός ο θεούλης! είχε γίνει και μεγάλη πλάκα στην παρέα μας γιατί έμοιαζε με ξέρετε εσείς ποιόν...
      https://youtu.be/O8HNzkEuBN0
      Skafish - Sign of the Cross (HQ) Live

      Nicholas Hatziyiannis
      Ψυχραιμία. ... Urgh! A music war λεγόταν

      Konstantinos Zachopoulos
      Σωστά Νικόλα, το είχα ξεχάσει

      Διαγραφή
    2. Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Είχε βγει και αυτό το ελληνικό υβρίδιο εκείνη την εποχή, με τον Κορκολή και τον κόντρα τενόρο α λα Klaus Nomi Άρη Χριστοφέλη... https://www.youtube.com/watch?v=uktztr1qKWE
      Stefanos Korkolis & OPERA Band - Devil's Rap – 1983

      Dionisis Dionisis
      τα εύσημα πάνε και στους μουσικούς. δεν είναι η μπάντα του. δεν είναι δικοί του. είναι μέλη των e.l.o. καί emerson, lake and palmer που τον στήριζαν. ειδικά ο πληκτρας που παίζει με Hohner και clavinet ξεχωριστά "πλάτες" κ μελωδία με έξοδο σε leslie...

      Konstantinos Zachopoulos
      Πάρτυ αποκριάτικο 1984 στο σπίτi μου. Το Total Eclipse (από κασέτα, μ' εμένα dj). To απόλυτο hit της βραδιάς

      Michalis Matthaiou
      Το ντεμπούτο του στην Ν. Υορκη https://www.youtube.com/watch?v=I4sMKzT1uME
      Klaus Nomi's 1978 debut at New Wave Vaudeville, Irving Plaza (NYC)

      Vasilis VMan
      https://www.youtube.com/watch?v=NySeTvdNtEw
      The Nomi Song (2004) Documentary

      Eleni Kokkinomagoulou
      Τον τελευταίο καιρό έπαθα ακριβώς το ίδιο!��

      Gregg Rocker
      https://www.youtube.com/watch?v=OjSuUHG4f_w
      Klaus Nomi - Can't Help Falling In Love
      αλλο ενα αριστουργημα του klaus,παει την τραγουδαρα του elvis σε αλλο επιπδο!!

      Eleni Founti
      Απίστευτο ταλέντο. Πολύ κρίμα που τον χάσαμε τόσο νωρίς.

      Argiris Argitek
      Όντως ποτέ δε μάθαμε γιατί το χορεύαμε...

      Nicole Katsani
      Συμφωνώ σε όλα ����

      Angeliki Chanoumi
      Και το συγκλονιστικό cold song στα τελευταία του ...
      https://youtu.be/3hGpjsgquqw
      Klaus Nomi_The Cold Song (live)

      Παναγιωτης Πανταζιδης
      ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ

      Διαγραφή
  4. ΠΕΡΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ...

    Βρέθηκαν όλοι.
    Παπαδημητρίου, Κουμαριάς, Περσίδης, Γκαϊτατζής
    Γουλανδρής, Γιούτσος, Συνετόπουλος, Αγγελής, Σιώκος, Κουρέας, Νικολάου, Πετρόπουλος
    Πολέτι, Αργυρούδης, Υβ, Δεληκάρης, Άλτσιμπαρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σχόλια από το fb περί Apocalypsis...

    Άγγελος Γαβριήλ
    Ηταν και ο Παλαμιδας ?

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Στο πρώτο LP τους.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Κίμων βασιλόπουλος. Έκανε τον ιουδα στο ανέβασμα του jesus christ superstar από τον πλέσσα.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Το γράφω. Τον Πλέσσα δεν έγραψα... ��
    Αν θυμάμαι καλά τραγουδάει και στο άλμπουμ των Plasis από το 1982. Πρέπει να το τσεκάρω όμως... Χάθηκε αυτός.

    Vasilis Kountzakis
    Φοβερό άλπουμ. Ξεχωρίζω το No Trust.

    Stathis Nikokavouras
    ναι αγαπημενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σχόλια από το fb περί Σταύρου Τσιώλη...

    Akis Kapranos
    Η σκηνη που περιγραφεις ειναι αριστουργηματικα εκτελεσμενη. Αλλά δεν θαβει το παρελθον του, απλα τονιζει πως ηταν αλλος ανθρωπος τοτε. Κλειστηκε για χρονια στο Αγιον Ορος μετα τα σουξε του σκέψου - πιθανοτατα ήταν Οντως καποιος άλλος. Εκανε πολυ ομορφη ταινια τωρα παντως.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν την έχω δει αυτή την τελευταία.

    Nikos Zervos
    O PANIKOS TOU TSIOLI EINAI I KALYTERI TOU TAINIA,,

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, μου αρέσει κι αυτή πολύ.

    Nikos Zervos
    epoxi finou

    Dimitris Patokos
    Και η ζούγκλα των πόλεων!!! Εξαιρετικό φιλμ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γεια χαρά μια διόρθωση αν μου επιτρέπεις. Το Luna Rossa δε το έγραψε ο Conti, αλλά ο Claudio Bernieri των Yu Kung. Υπάρχει ως Piazza Fontana στο πρώτο τους album, Pietre della mia gente. Εδώ ένα link https://www.antiwarsongs.org/canzone.phpid=1774&lang=it
    Σπύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να σου πω; Μάλλον έχεις δίκιο.
      Εγώ το έχω απ' αυτό το CD και γράφει από κάτω Angelo Conti...
      https://www.discogs.com/Banda-Bassotti-Un-Altro-Giorno-DAmore/release/3280060

      Για τους Yu Kung έχω γράψει εδώ, για το δεύτερο άλμπουμ τους, γιατί το πρώτο δεν το έχω. To είχα ακούσει παλιά σε σπίτι φίλου...

      https://diskoryxeion.blogspot.com/search?q=yu+kung

      Διαγραφή
    2. Έχουν αλλάξει τους στίχους στο τέλος οι Banda Bassoti, απ' ό,τι διαβάζω, γι' αυτό έβαλαν ίσως το όνομά τους από κάτω.

      Διαγραφή
  8. Σχόλια από το fb για τον Angelo Conti...

    Aris Karampeazis
    Τεράστιο γκρουπ και τραγούδι. Τους είχα δει στη Ρώμη το 1999 σε ένα τεράστιο centro sociale (κάτι σαν τις εδώ κάποτε καταλήψεις, αλλά χωρίς τα παρατράγουδα και με διάρκεια). Τρομερή ενέργεια, σχεδόν σοκαριστικοι. Ο Conti ηρωικός περφορμερ

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, τους είχα δει εδώ. Τρομεροί!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    http://www.romatoday.it/.../morto-angelo-sigaro-conti...
    Morto Angelo Conti: addio a "Sigaro", anima e voce della Banda Bassotti

    Aris Karampeazis
    μαζί με τους Assalti Frontali που αναφέρονται στο άρθρο τους είχα δει. Όντως κάτι σαν το αντίστοιχο των ΒΒ στο hip hop. Αμφότεροι με πολύ κόσμο «πίσω τους» εδώ και πολλά χρόνια και σταθερά στο ανεξάρτητο κύκλωμα

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Bandabardò, Modena City Ramblers, Sud Sound System, Banda Bassotti, 99Posse, Assalti Frontali... μεγάλη σκηνή και όχι όσο θα άξιζε προβεβλημένη στην Ελλάδα.

    Aris Karampeazis
    ναι ισχύει , γενικά το ιταλικό ροκ των post 80s και πέρα δεν άγγιξε εδώ. Νομίζω μια εξήγηση είναι το ότι το ‘πολιτικό ροκ’ σε κάποια φάση αντιμετωπίζονταν εδώ από αδιάφορα έως καχυποψία. Οι Ιταλοί ακόμη και σε εποχές «ολυμπιακών αγώνων» και Μπερλουσκονι κρατάνε χαρακτήρα σε ένα μεγάλο κομμάτι. Έχουν πιο ισχυρή παράδοση άλλωστε

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Να ένα μεγάλο ιταλικό γκρουπ από την "παράδοση", αλλά τελείως άγνωστο στην Ελλάδα...
    https://diskoryxeion.blogspot.com/2012/09/yu-kung.html
    YU KUNG στην πλατεία

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.youtube.com/watch?v=ghyZc_SX90M
    Banda Bassotti - Stalingrado / Communist Youth of Greece…

    Jimmy Musicfan
    το όνομά τους φυσικά το έχουν πάρει από τους λύκους ή μουργόλυκους των κόμικς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σχόλια από το fb για τα 2LP...

    Spyros Diastimikos
    Φθηνό κόστος παραγωγής δεν έχει το διπλό βινύλιο, αντιθέτως είναι ασύμφορο για τις μικρές εταιρείες (έτσι χάσαμε εμείς το ντεμπούτο των Naxatras γιατί προτείναμε να τους το κάνουμε μονό). Επιπροσθέτως, από τη προσωπική μου γνώμη ως ακροατής, είναι παντελώς ηλίθιο να βλέπεις διπλά βινύλια με διάρκεια μικρότερη των 70 λεπτών... Είναι όμως αυτή η γαμημένη συνήθεια από τις διάρκειες των CDs που έχει εντυπωθεί στο μυαλό πολλών νεότερων καλλιτεχνών και συνεχίζουν να ηχογραφούν τις συγκεκριμένες "ποσότητες". Καλύτερα πάντως για μένα ένα μισοάδειο CD παρά ένα φουσκωμένο βινύλιο.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δε λέω για τις μικρές εταιρείες Σπύρο, που απευθύνονται σε λίγο κοινό.. Και λέω πως τώρα βγαίνουν περισσότερα διπλά βινύλια από ποτέ. Βλέπω συνεχώς από εταιρείες του εξωτερικού. Σιγά μη βγάλεις Naxatras διπλό βινύλιο. Πάνε καλά οι άνθρωποι; Ποιοι είναι, ο Zappa ή οι Allman Brothers?

    Spyros Diastimikos
    Πολύ περισσότερο που 'ταν 60 λεπτά. Και όμως βγήκε 2πλο και έγινε και sold out. Εγώ θεωρούσα κοροϊδία και μη-πρακτικό να βγάζαμε κάτι που κάθε τέταρτο θα σήκωνε τον ακροατή να αλλάζει πλευρά και θα το πλήρωνε και 30 γιούρια.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Εγώ δεν είμαι φαν των διπλών LP, εκτός αν πρόκειται για ειδικές περιπτώσεις (σαν αυτές που είπα παραπάνω) ή για συλλογές. Πρόσφατα όμως άκουσα ένα 2LP ελληνικό, που είναι σαν συλλογή, και ήταν φοβερό. Θα ανεβάσω κείμενο σε λίγες μέρες...

    Spyros Diastimikos
    Και θα μιλήσω και πάλι ως ακροατής Φώντα. Τα παλιά τα χρόνια (μέχρι το 1984 περίπου) το 2πλο βινύλιο (δεν μιλώ για τα live) για μια μπάντα ήταν ή ορόσημο ή απογοήτευση. Σπάνια ήταν έτσι-και-έτσι. Τουλάχιστον ως νέοι ακροατές κάπως έτσι το εκλαμβάναμε/αισθανόμαστε και μέχρι κάποια χρόνια ίσως και να ίσχυε.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ε βέβαια, δεν είναι ό,τι κι ό,τι το διπλό LP. Πρέπει να έχεις ή τραγουδάρες ή κάποιο έργο να παρουσιάσεις με κόνσεπτ και τα λοιπά. Πάρε τώρα 666, Tales from Topographic, Freak Out, Blonde on Blonde, White Album, Third. Μεγάλοι καλλιτέχνες άργησαν ή δεν έβγαλαν ποτέ διπλό βινύλιο.
    Aς πούμε για τον Van Morrison ο όγδοος δίσκος του ήταν διπλός - και ήταν και live. Πού πας ρε Καραμήτρο με διπλό LP από το πρώτο άλμπουμ;

    Νίκος Σούρσος
    το Tales των Yes το αγόρασα τότε και το έχω ακόμα, δυστυχώς. πολύ μέτριο. Το Yessongs όμως φύσαγε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Giorgis Christodoulou
      Αν μου επιτρέπεις Φώντα, το βινύλιο δεν έχει φθ.ηνό κόστος παραγωγής. Εκτός του ότι χρειάζεται άλλο μαστερινγκ κι επεξεργασία, τα βινύλια πια δεν έχουν καμμία σχέση με εκείνα που είχαμε παλιά, κακοτυπωμενα, χωρίς ένθετα, λεπτά σαν χαρτί. Τωρα, αυτές οι παραγωγές ( με καλά υλικά, βαρύ βινύλιο ή χρωματιστό, καλή εκτύπωση, κλπ) είναι πανάκριβες. Απλώς, υπάρχει καποιος κόσμος που τα αγοράζει γιατί ακριβώς είναι προσεγμένα διότι είναι κάτι που "μένει". Καλημέρα

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Απάντησα σε άλλο σχόλιο Γιώργη.

      Jimmy Musicfan
      δεν ηταν παντα ετσι τα βινυλια! δεκαετια 60-70 ήταν πολύ καλύτερα και από τα σημερινά, τα περισσότερα από μεγάλες εταιρείες, όχι τα private. με αφισες, gimmix εξωφυλλα, βαρια παρθενα βινυλια, κλπ. τη δεκαετια 80 κκαι 90 ξεφτιλiστηκαν όταν ήρθε το cd και επεσαν εκει με τα μουτρα όλοι. Το αυθεντικο 1o Socrates σε μετρια κατασταση ακουγεται πολυ καλύτερο απο remastered cd!!!!
      ακουσα χθες ενα τυχαιο μονοφωνικό σινγκλάκι βινυλιο γαλλικο γιεγιε και έπαθα σοκ! ποιο cd! βεβαια το φτηνο μου πικαπ έχει 3 χιλιάρικα!

      Διαγραφή
    2. Michalis Matthaiou
      Το βινύλιο δεν εχει φθηνό κόστος παραγωγής,τουναντίον είναι 5πλάσιο ενός cd,κι ας μην μιλήσουμε για χρώματα και σπλάτερ και ιδίως διπλά που κοστίζουν ακριβώς διπλάσια,και λόγω χιψτερίασης κάθε χρόνο ανεβαίνει καθιστώντας το πολλες φορες ασύμφορη επενδυση γι'αυτο κι όλοι το'χουν ρίξει στα 'σιγουράκια' επανεκδόσεις πολυσυζητημενων συλλεκτικών ή μεγάλα ονόματα.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Δεν το συγκρίνω με το CD Μιχάλη. Είναι φθηνό, με 2-2,5 χιλιάρικα βγάζει όποιος θέλει 500 βινύλια και πουλιέται πανάκριβα (δεν συζητώ για τις μεγάλες εταιρείες,που πετυχαίνουν ακόμη πιο φθηνές τιμές), γι' αυτό ποτέ δεν υπήρχαν τόσες πολλές ανεξάρτητες παραγωγές. 32 ευρώ ένα καινούριο διπλό βινύλιο των Rolling Stones, το είδα με τα μάτια μου σε αθηναϊκό δισκοπωλείο. Ένα θα σου πω μόνο για να συνειδητοποιήσεις τη διαφορά. Ένα LP το 1980, κόστιζε όσο το μισό μεροκάματο. Σήμερα κάνει πάνω από το τυπικό μεροκάματο.
      Και κάτι ακόμη για να μη λοξοδρομήσει το ποστ. Εδώ μιλάμε για τα διπλά βινύλια, που κυκλοφορούν μαζικά. Αν δεις στο εξωτερικό τι γίνεται θα πάθεις πλάκα. Κάτι ελάσσονες εταιρείες κυκλοφορούν πανεύκολα διπλά βινύλια. Ποτέ δε συνέβαινε αυτό. Δε μιλάω για τις μεγάλες, που κι αυτές κόβουν με μεγάλη άνεση 2LP.

      Michalis Matthaiou
      To βασικο θεμα με τις εταιρείες, μιας και εχω μία,είναι το εξής: Mε κόστος 5 ευρώ για την κοπή μόνο γιατο μονό βινύλιο και δεκα για το διπλό,χωρίς να βάλω γραφίστες,μαστερινγκ βινυλίου και διορθώσεις στο ήδη υπάρχον σταλμενο απο την μπάντα,λειτουργικά εξοδα,φόροι κλπ,που φθάνουν το κόστος στα 8 ευρώ και το διπλό ανάλογα στα δεκατρια,το δίνουμε στον διανομεα δεκα το μονό και δεκάξι το διπλό,πάει η χονδρική στα δώδεκα και δεκαοχτω αντίστοιχα,στα μαγαζια βγαινει είκοσι και τριαντα αντιστοιχα,λόγω εξοδων φπα και για να υπάρχει κάποιο κερδος.Στο μεταξυ εμεις πάμε για το διφραγκο και το 3ρι αν ποτε πουληθουν όλα και σε ενα ευλογο χρονικό διάστημα.Αν μπείς μεσα με μια παραγωγη ισα που επιβιωνεις απλα χωρις κανενα κερδος,με δευτερη εκλεισες.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ναι, οκ, αλλά το ποστ δεν αφορούσε τις μικροεταιρίες (και δη τις ελληνικές), μα τις μεγάλες (και βασικά τις πολυεθνικές, αλλά και κάποιες ανεξάρτητες με όνομα). Το Rolling Stones 2LP 32 ευρώ δεν δικαιολογείται με τίποτα.

      Michalis Matthaiou
      Nαι σίγουρα αυτες εχουν άλλα κόστη και δυνατότητες.

      Panagiotis Syros
      δεν δικαιολογειται μαλιστα καθολου οταν και lp που θα μπορουσαν να ειναι μονα ξεχειλωνονται σε διπλα, πχ blue and lonesome (ασε που πρεπει να σηκωνεσαι να αλλαζεις πλευρα καθε τρια τραγουδια). Συμφωνω οτι το 2LP μεγιστοποιει το κερδος, αλλα και τα εσοδα (εξισου σημαντικο στις πολυεθνικες) αφου οσοι εχουν για μονο, θα τα δωσουν και για διπλο κατα κανονα (οι υπολοιποι βολευονται με το CD), και θετει νεα τιμη «αναφορας» (οι νεωτεροι αγοραστες πιστευουν οτι τα 32 ευρω ειναι μια «κανονικη» τιμη για 2LP).

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ναι σε σύγχρονα 2LP βγαίνουν πλευρές 15 λεπτά, καμμιά φορά και λιγότερο.

      Διαγραφή
    3. Ferris Costas
      Θα πάρει καιρό ώσπου να συντονιστεί η "αγορά" της μουσικής, και να βρεθούν κάποια στάνταρτντς. Κι ίσως αυτό να μη γίνει ποτέ. Το θέμα είναι πως η κατάρευση των μεγάλων εταιριών, που όμως πάνε καλά με το αρχαίο τους ρεπερτόριο, δεν συνοδεύτηκε από μιά συσπείρωση των δημιουργών, που θα μπορούσαν να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους. Τέσσερις Συνεταιρισμούς (κάθε είδους) κατόρθωσα να οργανώσω στη ζωή μου, κι αυτοί διαλύθηκαν από τη ματαιοδοξία, τη βιασύνη και τους εγωϊσμούς των εταίρων.

      Dimitris Trox
      Σαφώς το βινύλιο υπερτερεί σε ποιότητα αλλά κοστίζει και πρέπει να είσαι αραχτός
      Smartphones όπου λάχει και όπως λάχει

      George Nikolopoulos
      Σίγουρα συμφέρει (τις εταιρίες). Πχ βλέπεις επανεκδόσεις μονού LP σε ..διπλό 45 rpm !!

      Αθανάσιος Ζακόπουλος
      cd και ξερό ψωμί

      Dreliozis Panagiotis
      Συμφωνω.....μονο βυνιλιο....

      Διαγραφή
  10. Νομίζω ότι τα target groups αγοραστών βινυλίου των εταιριών για κάποιον λόγο έχουν μετατοπιστεί από τα χρόνια του '90, του '80 και του '70, χωρίς να μπορώ να καταλάβω ακριβώς το γιατί. Το σίγουρο είναι πως πλέον ο δίσκος είναι είδος πολυτελείας, όχι λαϊκής κατανάλωσης όπως τα παλιά χρόνια. Ένα έφηβος δηλ το '80 μπορούσε με το χαρτζηλικάκι του να πάει στο Happening ή στο Jazz Rock και να αγοράσει ένα ή ακόμα και δύο δίσκους την εβδομάδα -κάπως έτσι φτιάξαμε όλοι τις συλλογές μας, μικρές ή μεγάλες δεν έχει σημασία. Ο αντίστοιχος πιτσιρικάς σήμερα θέλει 80, ακόμα και 100 ευρώ για να πάρει δύο δίσκους, ποσό απλησίαστο εκτός αν ο πιτσιρικάς είναι γιος βιομηχάνου ή διευθυντή πωλήσεων στην Κόκα Κόλα. Η "εκλεκτικοποίηση" του προϊόντος επέφερε μοιραία αλλαγές ως προς την αισθητική, την υφή και τη γενικότερη εξωτερική του εικόνα. Οι φωστήρες της αγοράς, βλακωδώς ως συνήθως σκεπτόμενοι, ταύτισαν στο μυαλό τους τα μάλτ ουϊσκυ των 200 χρόνων απόσταξης που μόνο αυτοί θα μπορούν να απολαμβάνουν, με τους δίσκους μουσικής - ο λόγος ακόμα αναζητείται. Οι αλλαγές αυτές κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν ήταν προς το καλύτερο. Βαριά βινύλια, βαριά χαρτιά, λες και αγοράζεις κανέναν πίνακα ζωγραφικής κατευθείαν από το ατελιέ του καλλιτέχνη. Γι' αυτό και αν είχα ακόμη στερεοφωνικό, που δυστυχώς δεν έχω, θα επέστρεφα στο Σόλωνος και Μασσαλίας ή στο υπόγειο εκείνο της πλατείας Κυψέλης με τον περίεργο μαγαζάτορα, για να θαφτώ ζωντανός μέσα σε όλα εκείνα τα ελληνικής κατασκευής λεπτοκαμωμένα δισκάκια του '70 και του '80 (με τις στάμπες παλιών επαρχιακών δισκάδικων επάνω ή με χειρόγραφες αφιερώσεις ή τα αρχικά του πρώτου τους κατόχου γραμμένα με μπικ, δεν πειράζει, αλλά και τα απαραίτητα σκρατς σκορουτς του χρόνου χαραγμένα επάνω τους) και κει μέσα να έκανα το δικό μου ένα και μοναδικό σόπινγκ θέραπυ. Και σε τιμές απείρως πιο κανονικές. Αυτό ως προς τα παλιά βινύλια, γιατί ως προς τα καινούργια, είπαμε, οι επιταγές της αγοράς μονόδρομος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το καινούριο βινύλιο είναι σχεδόν είδος πολυτελείας.
      Το παλιό άσε το.
      Φτηνό LP μόνο σαβούρα. Για Nick Cave (ελληνικές κόπιες) π.χ. θέλεις 20άρια.

      Διαγραφή
  11. Το half speed mastering σχετικα με τους διπλους δισκους 45 στροφων εχει γαματο ηχο.Το 94-95 μια νεα κυκλοφορια σε σι ντι εκανε πεντεμιση χιλιαρικα,δηλαδη 17 ευρω πριν 25 χρονια,την δεκαετια 70 και 80 ο
    Αγγλος αγοραζε το LP σχεδον 2,5 φορες πιο ακριβα απο οτι ο Ελληνας,ομως ο Αγγλος
    ειχε και αλλο μισθο.Καθολου δεν συμφωνω με τον φιλο που λεει για το Χαπενιγκ που
    ηταν και πανακριβο,αντιθετα στον Αρη στο πρωτο μαγαζι εβρισκες με 600 δραχμες
    πολλα και ωραια πραγματα καινουργια.
    Σημερα μπορεις να χτισεις δισκοθηκη πιο ευκολα και πιο οικονομικα,με συνδιασμο καινουργιου-μεταχειρ,αρκει να διαθεσεις καποιο χρονο για ψαξιμο-μελετη,οχι ιδιαιτερα πολυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή