Πριν από λίγους μήνες (3 Φεβ. 2022) γράφαμε για
το άλμπουμ των
Sachal Vasandani (φωνή), Romain Collin (πιάνο) “Midnight Shelter” [Edition Records / AN Music,
2021]. Και να τώρα, ένα χρόνο ή και λιγότερο μετά από την έκδοση εκείνου του δίσκου, βλέπουμε το
ντούο να επανέρχεται με κάτι καινούριο, που αποκαλείται “Still Life” [Edition Records / ΑΝ Music,
2022]. Ένα νέο φωνή-πιάνο CD,
με δώδεκα tracks (κάποια
πρωτότυπα και πολλές διασκευές), τελείως διαφορετικά μεταξύ τους.
Οπότε εδώ η «μαγκιά», ας το πούμε έτσι, είναι το πώς θα καταφέρεις να ενώσεις κομμάτια σαν το κλασικό folk “Freight train” της Elizabeth Cotten και το “Washing of the water” του Peter Gabriel (από το “Us” του 1992), με το “I love you” της Billie Eilish και με το “Latch” των Disclosure (feat. Sam Smith).
Έλα ντε; Είναι ένα θέμα αυτό, το οποίον, όμως, ξέρουν πώς
ακριβώς να το διαχειριστούν τούτοι εδώ οι σπουδαίοι μουσικοί (ειδικώς για τον Romain Collin έχουμε γράψει πολλές
φορές στο blog και τις
περισσότερες φορές απ’ αυτές... ύμνους).
Εμμένοντας λοιπόν σ’ αυτό το λιτό σχήμα, οι Vasandani και Collin, έβαλαν μόνον κατά νου το πώς ακριβώς θα βελτιώσουν το εν λόγω «πακέτο» και όχι πώς θα το μετατρέψουν σε κάτι άλλο, με «χειρουργικές» έστω μικρο-επεμβάσεις. Ένα ηλεκτρονικούλι από εδώ, ένα overdubbing από ’κει κ.λπ. Όχι. Έμειναν πιστοί στην αρχική ιδέα, με την ηχογράφηση «με την μία» και με μόνη αλλαγή εκείνη του πιάνου, ώστε να επιτευχθεί ένας ακόμη πιο «ζεστός» ήχος, πιο θαμπός, κοντά, τέλος πάντων, στην αισθητική αντίληψή τους.
Το κατάφεραν, δημιουργώντας ένα άλμπουμ με θαυμαστή ενότητα, ενιαίο χρώμα, ύφος και φινίρισμα.
Εντάξει, προσωπικώς μπορεί να διαφωνώ με την συνύπαρξη καταξιωμένων μέσα στις δεκαετίες τραγουδιών, με άλλα που δεν έχουν… υποστεί το ξεκαθάρισμα του χρόνου, αλλά τι να γίνει; Μην τα θέλουμε και όλα δικά μας...
[Στο “Still Life” ακούγονται, επίσης, τραγούδια που έχουν πει οι Bonnie Raitt, Patti Labelle, James Bay, Simon & Garfunkel, μαζί με δύο originals και άλλα διάφορα].
Οπότε εδώ η «μαγκιά», ας το πούμε έτσι, είναι το πώς θα καταφέρεις να ενώσεις κομμάτια σαν το κλασικό folk “Freight train” της Elizabeth Cotten και το “Washing of the water” του Peter Gabriel (από το “Us” του 1992), με το “I love you” της Billie Eilish και με το “Latch” των Disclosure (feat. Sam Smith).
Εμμένοντας λοιπόν σ’ αυτό το λιτό σχήμα, οι Vasandani και Collin, έβαλαν μόνον κατά νου το πώς ακριβώς θα βελτιώσουν το εν λόγω «πακέτο» και όχι πώς θα το μετατρέψουν σε κάτι άλλο, με «χειρουργικές» έστω μικρο-επεμβάσεις. Ένα ηλεκτρονικούλι από εδώ, ένα overdubbing από ’κει κ.λπ. Όχι. Έμειναν πιστοί στην αρχική ιδέα, με την ηχογράφηση «με την μία» και με μόνη αλλαγή εκείνη του πιάνου, ώστε να επιτευχθεί ένας ακόμη πιο «ζεστός» ήχος, πιο θαμπός, κοντά, τέλος πάντων, στην αισθητική αντίληψή τους.
Το κατάφεραν, δημιουργώντας ένα άλμπουμ με θαυμαστή ενότητα, ενιαίο χρώμα, ύφος και φινίρισμα.
Εντάξει, προσωπικώς μπορεί να διαφωνώ με την συνύπαρξη καταξιωμένων μέσα στις δεκαετίες τραγουδιών, με άλλα που δεν έχουν… υποστεί το ξεκαθάρισμα του χρόνου, αλλά τι να γίνει; Μην τα θέλουμε και όλα δικά μας...
[Στο “Still Life” ακούγονται, επίσης, τραγούδια που έχουν πει οι Bonnie Raitt, Patti Labelle, James Bay, Simon & Garfunkel, μαζί με δύο originals και άλλα διάφορα].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου