Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ … έχω ιδέα που βρίσκεται…

Παρασκευή βράδυ βολτάρω συχνά στα δισκάδικα – και τις περισσότερες φορές, δηλαδή πάντα, κάτι «τσιμπάω». Απόψε αγόρασα το διπλό CD «Ο Γιώργος Ρωμανός Στη Lyra», παραγωγής 2009. Βγήκε τώρα δηλαδή. Στο εξώφυλλο η φωτογραφία από τα «Δυο Μικρά Γαλάζια Άλογα», αλλά στο track list ορισμένες εκπλήξεις· γι’ αυτό και το αγόρασα. Στο πρώτο CD ακούγονται όλα τα «γαλάζια άλογα» (1970), η δεύτερη «ψυχεδελική» πλευρά από το “In Concert & In the Studio” (1968) με την ενοργάνωση του Βαγγέλη Παπαθανασίου, το «Ρολόι» και η οργανική του εκδοχή (πάντα με τον Παπαθανασίου) καθώς και η καταπληκτική «Μπαλλάντα του χωρισμού», από το πρώτο 45άρι τού Ρωμανού στη Lyra, το 1965 (για μένα ένα από τα 2-3 καλύτερα τραγούδια του, με τον Γιώργο Κουρουπό στη διεύθυνση της ορχήστρας – δεν αναφέρεται). Στο δεύτερο CD ακούμε τον «Τζώνη το μπόγια» από τη «Μυθολογία» των Χατζιδάκι-Γκάτσου (μπήκε στην πρώτη-πρώτη έκδοση, αλλά στις μεταγενέστερες όχι), τα 45άρια στη Zodiac «Η Σόνια/ Ο Μηνάς» (1968) και «Παλιά χαλκογραφία/ Προσφιλής κυρία» (1971), μία ωραία, άγνωστη, ακουστική version της «γιαγιάς» (όλοι ξέρουμε το τραγούδι από την full-electric εκδοχή με τις κιθάρες του Αλέκου Καρακαντά από το «Δυο μικρά γαλάζια άλογα») και, εδώ είναι η έκπληξη, το πλήρες set από τη συναυλία στο θέατρο Διονύσια, την 8/4/1968. Στο “In concert & In the Studio” υπάρχουν 7 κομμάτια, εδώ 14(!). Τα πρόσθετα είναι: τα «Ένας ευαίσθητος ληστής» και «Ο Τζώνης ο μπόγιας» (των Χατζιδάκι-Γκάτσου), καθώς και τα «Χαραυγή», «Η αγάπη μας κοιμάται στα νερά», «Έι, κορίτσι», «Η μπαλλάντα του χωρισμού» και «Ρολόι». Με άλλα λόγια, στα δύο CD, ανθολογείται όλο το έργο του Ρωμανού στη Lyra και τη Zodiac από το 1965 έως το 1971. Ελπίζω, δηλαδή, να μην μου έχει διαφύγει κάτι – αν ναι, τότε θα επανορθώσω. Πέραν λοιπόν του ηχητικού υλικού, που έχει την αξία που έχει, όλο το υπόλοιπο κομμάτι της έκδοσης είναι φτιαγμένο στο πόδι. Κρίμα. Δεν είναι μόνον τα ανύπαρκτα credits και οι ανύπαρκτες πληροφορίες, είναι και τα άσχετα κείμενα που συνοδεύουν την έκδοση. Το πρώτο από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο (είχε πρωτοδημοσιευθεί σ’ ένα editorial της Lifo). Προσωπικώς, και επί του προκειμένου, δεν μ’ ενδιαφέρουν οι φαντασιώσεις και οι ποιητικές άδειες, αλλά τα ντοκουμέντα και οι κρίσεις επί των στοιχείων. Έτσι λοιπόν το 1970, όταν βγήκε ο «φανταστικός γιατρός», ούτε ο Χατζιδάκις, ούτε ο Σαββόπουλος «αλώνιζαν» στο ελληνικό τραγούδι. Να μην πω καλύτερα ποιοι αλώνιζαν… Ο Γιώργος Ρωμανός δεν ήταν "ο μόνος που είχε πάρει την ψυχεδέλεια της μόδας, δίνοντάς της διαφάνεια". Πριν από τον Ρωμανό έπαιξαν με τα λόγια και τα χρώματα οι Bill and Psychedelic Band, οι MGC βεβαίως και κάποιοι ακόμη, αλλά αυτά είναι... ψιλά γράμματα. Ενίσταμαι δε και ως προς εκείνο το "της μόδας". Εγώ στο Ρωμανό – και όχι μόνον εγώ – διακρίνω μιαν originality. Ιδίως στα «άλογα», εκεί όπου οι πενιές του Καρακαντά είναι από άλλον πλανήτη (ποια μόδα θα μπορούσε, άραγε, να τον αναγκάσει να παίξει, έτσι όπως έπαιξε;). Και για να το ξεκαθαρίσω. Κανένας «φανταστικός γιατρός» δεν θα ήταν τόοοσο… φανταστικός, χωρίς τις κιθάρες του Αλέκου. Προσπερνώ τους «κυματισμούς» και τις συγκρίσεις με την Nina Simone και την Diamanda Galas – ό,τι θυμόμαστε χαιρόμαστε – για να μείνω σ’ εκείνη την «ευγενή εξαφάνιση». Τι σημαίνει «εξαφάνιση»; Θα πρέπει κανείς να βγάζει δίσκο κάθε χρόνο, να χαριεντίζεται με τα Μέσα ή να οργανώνει μνημόσυνα για τα sixties, ώστε να μη θεωρείται εξαφανισμένος; Πληροφορώ λοιπόν το Στάθη Τσαγκαρουσιάνο πως ο Ρωμανός έβγαλε δίσκο στη Γαλλία το ’74 (το “Dans Le Grenier”), ξανά στην Ελλάδα το ’83 (το “Love In Armour” με τους You Guys), το εξαιρετικό «Κράμα» το ’88, το «Παραλήρημα» με τον Βλάσση Μπονάτσο το ’91 (αν θυμάμαι καλά), το επίσης πολύ ενδιαφέρον “Winning the Game” με τους NYN το 2004… Για να μη μιλήσω για τις συνεργασίες του με τον Σταύρο Λογαρίδη, τον Κώστα Λειβαδά και την Ελένη Τσαλιγοπούλου... Και απ’ όσο μπορώ να γνωρίζω, πάντα δουλεύει ο Ρωμανός, και πάντα κάτι θα κυκλοφορήσει σε ανύποπτο, για όλους μας, χρόνο. Μ’ αυτόν τον τρόπο κινείται ο άνθρωπος…Έτσι λοιπόν εκείνο το «η ιστορία του είναι μικρή, που δεν καταγράφηκε» δεν έχει καμμία σχέση με την αλήθεια. Ούτε «μικρή» είναι η ιστορία του και έχει καταγραφεί ουκ ολίγες φορές. Να μην αναφέρω, δε, πως ακόμη και στο εξωτερικό ο Ρωμανός είναι psych hero. Επίσης προτείνω στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο να ψάχνει καλύτερα για τα πράγματα που αγαπάει στο internet, γιατί στο google δεν υπάρχουν μόνο «τέσσερα τραγούδια του χωρίς σχόλια», αλλά πολύ περισσότερα… Φερ' ειπείν τα δύο LP του στη Zodiac κατεβαίνουν από διάφορες πηγές - να μία... www. hippy-djkit.blogspot.com - ενώ από αλλού ακούς ακόμη και τα singles. (Στο youTube π.χ. υπάρχει η "Προσφιλής κυρία"). "Στο σάιτ της Lifo, στο τέλος του editorial, θα βάλω μερικά τραγούδια του ν' ακούσετε...". Αλλοίμονο, δηλαδή, αν περίμενε ο κόσμος ν' ακούσει Ρωμανό από το site της Lifo...
Ας πάω όμως και στον Γιώργο Παπαστεφάνου· στο άλλο κείμενο που συνοδεύει την έκδοση. Κι εδώ, ουκ ολίγες οι ασάφειες και οι ανακρίβειες… Κατ’ αρχάς έχω την αίσθηση ότι πολλοί αγνοούν (σχεδόν σίγουρα ο Τσαγκαρουσιάνος και, ίσως, ο Παπαστεφάνου – δεν θέλω να το πιστεύω αυτό, σέβομαι τον Γιώργο Παπαστεφάνου και την πορεία του στο ραδιόφωνο) πως ο Γιώργος Ρωμανός τραγουδούσε, 16χρονος ακόμη, μαζί με τον Βασίλη Ριζιώτη το «Αστέρι του βοριά» στο “America America” του Elia Kazan, το 1963. Από τότε, και ίσως και νωρίτερα, χρονολογείται η γνωριμία του με τον Μάνο Χατζιδάκι. Αφήνω κατά μέρος εκείνο που γράφεται πως ο "Χατζιδάκις έφυγε (εννοείται μετά τη "Μυθολογία") πήγε στην Αμερική και έστελνε από 'κει τις ηχογραφήσεις του - τη Τζοκόντα, το Blue, τα Reflections κ.ά.". Δεν είμαι σε θέση να ξέρω τι "έστελνε" ο Χατζιδάκις από την Αμερική και σε ποιους. Εκείνο που ξέρω είναι πως η "Τζοκόντα" ηχογραφήθηκε το 1965, ένα χρόνο πριν από τη "Μυθολογία". Και βεβαίως ο Χατζιδάκις ήταν εκείνος που έκανε την παραγωγή στις «Μπαλλάντες» (1965), τον πρώτο μεγάλο δίσκο του Ρωμανού, που είχε βγει στην Philips. Αυτά τα λέω, γιατί από τα λεγόμενα του Παπαστεφάνου υπονοείται πως ο Χατζιδάκις γνώρισε το Ρωμανό με αφορμή τη «Μυθολογία», το 1966. Τέλος πάντων… Ας πω λοιπόν πως από τη Philips o Ρωμανός μεταπήδησε στη Lyra. Λογικώς είχε μεσολαβήσει η εμφάνισή του στο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης(!), τον Σεπτέμβριο του ’65, με τη μπαλάντα «Η μεταμόρφωση». Λέω, λογικώς, γιατί το τραγούδι αυτό βγήκε λίγο μετά σε 45άρι από τη Lyra (ως γνωστόν, πρώτα ένα τραγούδι ακουγόταν σε φεστιβάλ και μετά έπαιρνε το δρόμο για τη δισκογραφία)। Προφανώς, ή έστω πιθανώς, από ’κει, από τη Θεσσαλονίκη, πρέπει να τον «μυρίστηκε» ο Πατσιφάς και να τον έφερε στη Lyra.Και κάτι για τους «χοντρούς» ρέκτες. Πριν από χρόνια, είχα βρει σ’ ένα παλιατζίδικο κάτω από την Ομόνοια, ένα «παιδικό» 45άρι του Γιώργου Ρωμανού, το "Μια φορά κι έναν καιρό...", με 5 δικά του τραγούδια, βασισμένα σε στίχους Γιάννη Ευσταθιάδη, σε ετικέτα Aquarius – γράφω τους τίτλους γιατί δεν θα τους βρείτε αλλού: Μιστουλέτος, Σταχτοπούτα, Κοντορεβυθούλης, Κοκκινοσκουφίτσα, Χιονάτη. Τα τραγούδια αυτά είναι «ψυχεδελικά» και, κυρίως, όχι χαζά. Πρέπει, δε, να είναι γραμμένα εκεί προς το 1970-71 (στο δισκάκι δεν αναφέρεται χρονιά) και ίσως να παίζουν οι μουσικοί από τα «άλογα». Εντυπωσιακό; Προσωπικώς, θα έλεγα «ναι». Θάρθει κι άλλο πουλί που δε θάχει φτερά
στου θολού ποταμού θα λουστεί τα νερά.
Σιωπηλό το πουλί. Θα λαλούν τα βατράχια.
Ο ιππότης θα δώσει τη μάχη στα βράχια.
Με κοντάρι χυπάει τ’ αστρί, κρεμεζί,
κι’ οι βατράχοι γελάνε, γελάν σα χαζοί…
Σα γραμμόφωνο κλαις με παμπάλαιη πλάκα.
Παίζεις δίχως κοινό. Χασμουριέται η κλάκα.
Για κομήτες παλιούς θα σου πω που περάσαν.
Είναι τόσο παλιοί που οι σοφοί τους ξεχάσαν.
Θα σου πω τι θα βρεις σαν κατέβεις στη γης.
Πώς κοιμούνται τη νύχτα οι νεκροί της αυγής.
Για καράβια που μπλέξαν και μείναν στα φύκια,
για νεκρούς ναυαγούς στου γυαλού τα χαλίκια.
Για ζωστές της Βλαχέρνας - ψυχές σκοτινές.
Πώς σκοτώσαν οι Ίνκας τη Ντόνα Ινές.
Πώς ο Βούδας κινεί το Μεγάλο Τροχό.
Ξαναμένες Βαλκύρες στριγγλούν: «Μάι-Χο!».
Πώς γεννήθ’ η ζωή στης θαλάσσης τα βύθη.
Πώς η μνήμη χτυπά και νικάει τη λήθη.
Γιατί κλαιν οι γυναίκες στο πρώτο φιλί,
πώς στα ύψη πετά γητεμένο χαλί.
Για τ’ απόκρυφο πλέγμα της κάθε ψυχής,
πώς σκορπίζει ο ήλιος τα σπλάχνα της γης.
Για τη σμέρνα που σμίγει τη νύχτα μ’ οχιά,
για την τύχη που φέρνει κρεμάλας τριχιά.
Πώς μαζεύει ο Ερμής τους νεκρούς στην απόχη,
το αστρί της αυγής γιατί χάνεται…

Μ. Καραγάτσης (από το «Χαμένο Νησί»)
μελοποίηση Γιώργος Ρωμανός (από το «Κράμα»)

Κατά τα λοιπά κι εμένα μ' αρέσει η ποίηση. Εξ ίσου, όμως, μ' αρέσουν και τα μαθηματικά…
KEY WORDS: George Romanos, Yorgos Romanos

24 σχόλια:

  1. Οντως ωραία έκδοση...ο Ρωμανος ήταν αυτός που με ΄΄έμπασε΄΄ στο ελληνικό ροκ των 60's-70's. Ηταν προς τα τέλη της δεκαετιας του '80 ('87 ή '88 δεν θυμαμε) όταν ένα βράδυ άκουσα στο Β΄ Πρόγραμμα μια εκπομπη του Γρηγορη Βάιου. Είχε καλεσμένο τον Γιώργο Ρωμανό και εν μέσω τραγουδιών από τα ΄΄In Concert & In the Studio΄΄ κ΄ ΄΄Δυο μικρά γαλάζια άλογα΄΄ συζήτησαν για την δουλειά του εκείνη την περίοδο αλλά και για τις μεταγενέστερες. Έπαθα σοκ στο άκουσμα της ΄΄Γιαγιάς΄΄΄και του ΄΄Φανταστικού Γιατρού΄΄. Μέχρι τότε αγνοούσα ότι στην Ελλάδα είχε κυκλοφορήσει τέτοια μουσική. Θυμάμαι με τι πάθος ψάχναμε για μια επανέκλδοση των δύο αυτών δίσκων. Ανδρέας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν σου πω ότι την είχα ακούσει κι εγώ εκείνη την εκπομπή του Βάιου; Και για να σε κουφάνω λίγο θα σου πω και πότε ήταν... Πέμπτη, ξημερώνοντας Παρασκευή, 15 προς 16 Μαΐου, του 1986. Μεγαλώσαμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όντως έχεις δίκιο, οι εκπομπές του Βάιου γίνονταν Πέμπτη, και ήταν 1986, γιατί τότε πρωτοάκουσα και τους LAST DRIVE στην εκπομπή του. Άλλες εποχες......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπέροχο post, το πληρέστερο στο διαδίκτυο για τον Ρωμανό! Ενημερωτικά, προσθέτω ότι ο Ρωμανός ήταν μέλος της Παιδικής Χορωδίας των Ανακτόρων στις αρχές του ΄60. Ο Χατζιδάκις που πρέπει να ήταν φίλος με τον φιλότεχνο και φιλόμουσο πατέρα του, από κει "τσίμπησε" τον Γιώργο και το ΄63 του έδωσε "Τ' αστέρι του βοριά" (α΄εκτέλεση μαζί με τον Βασίλη Ριζιώτη) για το κιν/φικό "America- America" του Καζάν. Μετά ήρθαν κι οι ¨Μπαλάντες" του, κι η "Μυθολογία" κι ο "Καπετάν- Μιχάλης" κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν το ήξερα αυτό για τη Χορωδία Ανακτόρων. Σ' ευχαριστώ για την πληροφορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να καταθέσω και μια άλλη γνώμη...

    Νομίζω ότι είναι υπερεκτιμημένος. Αν στα "Άλογα" δεν είχε το συγκεκριμένο backing group να φέρνει τον ήχο προς ένα "Eight Miles High" ala ελληνικά, το αποτέλεσμα θα ήταν αφάνταστα βαρετό και γλυκανάλατο. Όσο τα περί ψυχεδέλειας... θα 'θέλαμε. Άλλος ένας συλλεκτομύθος για να σπρώχνουν τη 10ετία του 80 οι γνωστοί Μοναστηρακιώτες LPs στους ξένους dealers και να αυγατίζουν οι τράμπες.

    Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει επίσης το γαλλικό "Dans Le Grenier" του 1974. Καθαρά συλλεκτική φαντασίωση. Πολύ κακό για το τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τον αδικείς το Ρωμανό. Συμφωνώ σε σχέση με το backing group και το γράφω ξεκάθαρα στο blog - ότι χωρίς την παρουσία του Καρακαντά και των άλλων δεν θα ήταν και τόσο φανταστικός ο "φανταστικός γιατρός", όμως, πολλάκις, μετράνε και οι συνθέσεις και τα λόγια. Τα "άλογα", συνολικά, έχουν και αδύναμες στιγμές (ιδίως στην πρώτη πλευρά), αλλά το συνολικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό. Μην ξεχνάς ότι "Ρωμανός" δεν σημαίνει μόνον "άλογα". Για μένα η "Μπαλάντα του χωρισμού" είναι κορυφαίο τραγούδι και δεν έχει καμμία σχέση με ροκ. Στη δε "Μυθολογία" υπάρχουν τραγούδια που δακρύζω. Μεγάλος τραγουδιστής. Το "Dans Le Grenier" το έχω από 20ετίας και μ' αρέσει. Ακούω ελαφρό τραγούδι. Βεβαίως, το είχα αγοράσει τότε 10 γαλλικά φράγκα. Δεν συνηθίζω να χώνω μεγάλα ποσά σε δίσκους. Γενικώς, μπορώ ν' ακούω τη φωνή του σ' εμπλοκή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα ήθελα να καταθέσω το εξής: Ο Γιώργος Ρωμανός δεν πήγε συστημένος στον Μάνο Χατζιδάκι ήταν όντως ένα δεκαεξάχρονο αγόρι όταν έτυχε να συναντηθεί με τον Μάνο σε ηχογράφηση της χορωδίας των Ανακτόρων ,όπου πολύ θαρραλέα του συστήθηκε ως "συνάδελφός" του και όταν του ζητήθηκε να παίξει στην κιθάρα τα τραγούδια του, ο Μάνος Χατζιδάκις ένας καλλιτέχνης με οξεία αντίληψη αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο του Γιώργου Ρωμανού ως τραγουδοποιού και εκτελεστή.Ο πατέρας του Ρωμανου χρειάστηκε να πειστεί για να δώσει την συγκατάθεσή του...έτσι προέκυψαν οι Μπαλλάντες. Επίσης να πω ότι παρόλο που εγώ ήμουν ακόμα αγέννητη όταν συνέβαιναν όλα αυτά αναγνωρίζω στον Γιώργο Ρωμανό έναν καλλιτέχνη τολμηρό, ανατρεπτικό, αυθεντικό και πολύ ταλαντούχο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ευχαριστώ για την παρέμβαση. Ο φάκελλος "Ρωμανός" είναι πάντα ανοιχτός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Από τις εκπομπές που έκανε το 1986 ο Γρηγόρης Βάιος έχω κρατήσει σημειώσεις. Αυτή με τον Ρωμανό ήταν πράγματι στις 15 / 5.
    Ο ίδιος ο Ρωμανός είχε τότε αναφέρει ότι στα Άλογα παίζουν οι: Καρακαντάς, Κουλούρης, Κατακουζηνός και Βισβίκης.
    Σήμερα έπεσα τυχαία (και γι' αυτό μπήκα να γράψω) σε βίντεο με πρόσφατες εμφανίσεις του Ρωμανού. Εγώ ήξερα αυτές με τον Σαββόπουλο, στο Τριανόν (παραμονές Χριστουγέννων) και στο Παλλάς (των Φώτων, δυστυχώς αυτή δεν υπάρχει στα βίντεο), αλλά υπάρχουν κι άλλες δύο. Πρόκειται συνολικά για οχτώ βίντεο, τα οποία έχει ανεβάσει κάποιος binelikoson εδώ:
    http://www.youtube.com/user/binelikoson#p/u/25/B5S6QEyoN5Y

    Μanwolf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Απ' ότι ξέρω, ο Ρωμανός είχε εμφανιστεί και στις Γραμμές, στην Κωνσταντινουπόλεως. Για τα ονόματα των μουσικών που συμμετείχαν στα "Δυο μικρά γαλάζια άλογα" είχα κάνει ειδικό post (http://diskoryxeion.blogspot.com/2009/12/blog-post_15.html). Συμφωνούμε! Την είχα ακούσει κι εγώ εκείνη την εκπομπή του Βάιου - δε θυμάμαι, όμως, τι ακριβώς είχε πει. Ο Βισβίκης πάντως φαίνεται καθαρά στο οπισθόφυλλο...
    Ευχαριστώ για τα βίντεο Manwolf Louie δεν τα είχα δει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το είχα διαβάσει το post για τα ονόματα των μουσικών και απλώς ήρθα να επιβεβαιώσω τα ονόματα από τις σημειώσεις μου, με την ευκαιρία της ενημέρωσης για τα βίντεο.

    Manwolf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο Ρωμανός πολύ απλά ήταν ο Syd Barrett της Ελλάδας. Τίποτε περισσότερο τίποτε λιγότερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. να πω και κάτι-γύρω στο 78 79 όντας μικρός στο νοσοκομείο για μια εγχείρηση με είδε(απ'ό,τι μου είπαν οι γονεις μου)η αδελφή του ρωμανού και είπε οτι τέτοιο παι δάκι θέλει να κάνει..άσχετο μεν αλλά αυτή ήταν έμένα η πρώτη μου επαφή με τον ρωμανό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Διαβάζω συχνά ότι ο Χατζιδάκις, γνωρίστηκε με τον Ρωμανό, στην διάρκεια ηχογράφησης της Βασιλικής Χορωδίας, ή ότι ο Ρωμανός πήγε στο σπίτι του Χατζιδάκι, "συστημένος" από τον φιλόμουσο πατέρα του, με τον οποίο ο Χατζιδάκις, ήταν φίλος. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Ο Ρωμανός γνωρίστηκε με τον Χατζιδάκι, στους Προσκόπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μισές και ασαφείς πληροφορίες…

    Όλες οι πληροφορίες βρίσκονται εδώ.

    http://www.youtube.com/watch?v=5e3Y3J12vkY

    Το τραγούδι των Χατζιδάκι/ Γκάτσου δε λέει τίποτα. «Των πρακτόρων η σχολή/ είναι χρήσιμη πολύ…» του Βέγγου είναι πολύ καλύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ο Μποσκοίτης, το 2010, με σχόλιό του εδώ, γράφει για την συμμετοχή του Ρωμανού, στην "Παιδική Χορωδία Ανακτόρων" -πληροφορία πού την έχει διαβάσει στο βιβλίο μου το 2005. Τον ευχαριστείς γιατί όπως λες, αυτή τη λεπτομέρεια "δεν την γνώριζες". Τώρα , εγώ σου δίνω την πληροφορία, ότι ο Ρωμανός, γμωρίστηκε με τον Χατζιδάκι, στο 11 Τζάμπορι. Αυτό, από που το γνώριζες ; Είμαι ο πρώτος που το αναφέρω. Μήπως εννοείς από το τραγούδι; Στο τραγούδι (Ύμνος του Τζάμπορι) δεν συμμετέχει ο Ρωμανός. Μήπως ότι ακούς , παριστάνεις μετά ότι το ξέρεις; Και αν πράγματι όλες οι πληροφορίες βρίσκονται στο τραγούδι που έψαξες και βρήκες στο Youtube (ΑΦΟΎ όμως σου είπα πρώτα εγώ για Προσκόπους), πες μας τι σχέση έχει ο Ρωμανός, ο Χατζιδάκις και το Τζάμπορι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Την 11/12/2009, στη συγκεκριμένη ανάρτηση γράφω πως… «ο Γιώργος Ρωμανός τραγουδούσε, 17χρονος ακόμη, μαζί με τον Βασίλη Ριζιώτη το ‘Αστέρι του βοριά’ στο America America του Elia Kazan, το 1963. Από τότε, και ίσως και νωρίτερα, χρονολογείται η γνωριμία του με τον Μάνο Χατζιδάκι».

    Αυτό για μένα τα λέει όλα.

    Αναφέρω τη σημαντική γνωριμία, που έδωσε το «Αστέρι του βοριά» (ηχογράφηση 11-21/10/1963), σημειώνοντας πως η γνωριμία του Ρωμανού με τον Χατζιδάκι χρονολογείται από τότε ή και νωρίτερα.

    Μετά από λίγες μέρες (5/1/2010) μπαίνει ο Μποσκοΐτης στο blog και δίνει ο άνθρωπος μια πληροφορία. Ότι ο Ρωμανός ήταν μέλος της Χορωδίας των Ανακτόρων. Τον ευχαρίστησα για την πληροφορία, την οποίαν δεν ήξερα ή δεν θυμόμουνα. Γιατί ακόμη και αν την είχα διαβάσει κάπου, νωρίτερα, θα την είχα σβήσει από τη μνήμη μου ως «όχι ιδιαίτερης σημασίας». Τώρα, εσύ λες πως ο Μποσκοΐτης την πήρε από εσένα το 2005 (προφανώς εννοείς το 2006, γιατί αυτή η χρονιά αναγράφεται στο βιβλίο σου). Κι εγώ μπορώ να σου πω –ας απαντήσει και ο ίδιος ο Μποσκοΐτης δηλαδή, αν παρακολουθεί– πως ο άνθρωπος μπορεί να είχε την πληροφορία από τον ίδιο τον Ρωμανό· με τον οποίον δεν έχεις μιλήσει μόνον εσύ, έχω μιλήσει κι εγώ, έχει μιλήσει κι εκείνος (ο Μποσκοΐτης) απ’ όσο ξέρω. Μη βιάζεσαι λοιπόν να πεις πως σε «κλέβουνε», χωρίς να σε αναφέρουνε.

    Πρόσεξε τώρα τη συνέχεια. Γνωρίζω από πολλά χρόνια το 45άρι του Χατζιδάκι με «Το τραγούδι του Τζάμπορη» [Columbia, 1963] κι έχω προσέξει (βγάζει μάτι δηλαδή) πως στην ετικέτα (η οποία φαίνεται και στο YouTube) αναγράφεται το… Παιδική Χορωδία των Ανακτόρων. Έτσι, όταν ανέφερε ο Μποσκοΐτης, το περί Χορωδίας Ανακτόρων και Ρωμανού έκανα μια σύνδεση (την οποίαν δεν προχώρησα γιατί την θεωρούσα –και εξακολουθώ να την θεωρώ– μικρής σημασίας).
    Όπως βλέπουμε στο YouTube, το 11ον Παγκόσμιον Τζάμπορη έγινε στον Μαραθώνα τον Αύγουστο του 1963. Δύο μήνες χοντρικά πριν ηχογραφηθεί το «Αστέρι του βοριά». Εγώ δεν είπα πως ήξερα ότι ο Χατζιδάκις γνωρίστηκε με τον Ρωμανό στο Τζάμπορη, απλώς μου πέρασε από το μυαλό, ξανά, μόλις ανέφερες τα περί Προσκόπων και Ρωμανού. Θυμήθηκα το single με το «Τραγούδι του Τζάμπορη» ξαναείδα τη Χορωδία Ανακτόρων στο label και έκανα πάλι τη σύνδεση.
    Περαιτέρω, είναι λογικό να υποθέσει κάποιος πως στο single της Columbia με το «Τραγούδι του Τζάμπορη», ως μέλος της Παιδικής Χορωδίας των Ανακτόρων, μπορεί να ακούγεται και ο 17χρονος Ρωμανός. Τώρα αν εσύ έχεις βρει το Ρωμανό, τον έχεις ρωτήσει και σου έχει πει o ίδιος πως δεν συμμετέχει στην ηχογράφηση, ok. Γιατί, όταν μίλησα εγώ με τον Ρωμανό τον ρώτησα κάποια άλλα, πιο ουσιαστικά πράγματα. Και δεν είναι του τύπου μου να ενοχλώ τους ανθρώπους, κάθε λίγο και λιγάκι, για ήσσονος σημασίας θέματα. Δεν είμαι… σαν τους μαρκουτσοφόρους ρεπόρτερ της TV, που τόσο τους ζηλεύεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Οι εξηγήσεις σου είναι επαρκείς. Η σκέψη σου συνδέει σωστά τις πληροφορίες. Το στόρι όμως, με το "Τζάμπορι", δεν το έχεις , γιατί τότε υποτίμησες το γεγονός. Κακώς. Το 1963, δύο είναι τα μεγαλύτερα νεανικά Φεστιβάλ. Και τα δύο, στον Μαραθώνα. Το ένα, επιχειρείται από τη ελληνική νεολαία Bertrand Russell , και το άλλο από τους Προσκόπους. Και τα δύο έχουν σύνθημα την Ειρήνη. Το ένα, απαγορεύεται και το άλλο, επιτρέπεται, και πραγματοποιείται μετά Βαίων και Κλάδων. Το ένα το "διαχειρίζεται" η ΕΔΑ, και το άλλο, ο τότε Διάδοχος του Θρόνου. Στο ένα, γράφει τον Ύμνο ο Θεοδωράκης και στο άλλο, ο Χατζιδάκις. Συνεπώς, αυτά τα δύο "αντιδιαμετρικά" Φεστιβάλ, δεν είναι τυχαία, αλλά μας δείχνουν νοοτροπίες, βασικές για την κατανόηση της Ιστορίας . Κακώς λοιπόν, υποτίμησες το Τζάμπορι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Άσε μας ρε Νταλούκα που είναι επαρκείς οι σκέψεις μου και που συνέδεσα σωστά τις πληροφορίες… Τι θες να μας πεις δηλαδή; Μας αποδίδεις και τα εύσχημα επειδή σκεφτόμαστε; Ρε, είσαι τελείως θρασύς μου φαίνεται (δεν το λέω εκνευρισμένος).

    Και ποιος σου είπε ότι υποτίμησα το Τζάμπορι; Ό,τι θέλεις συμπεραίνεις. Εδώ, έχω το single του Χατζιδάκι 15 χρόνια. Τι να υποτιμήσω; Εκείνο που υποτίμησα είναι τη σχέση Ρωμανός-Χορωδία Ανακτόρων (διάβασε πάλι τι γράφω), για την οποία θεωρώ, το ξαναλέω, πως είναι μικρής σημασίας. Τα άλλα για ΕΔΑ και Bertrand Russell άσ’ τα τώρα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμμιά ιστορία και όλο έλεγε ξέρω πολλές ιστορίες μια από αυτές έλεγε πως ήταν κάποιος....

    ar.haf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τι έγινε ar.haf; Πάλι τη «Λάμψη» είδες, ή μήπως διαβάζεις “concrete poetry”; (Πλάκα κάνω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Την πληροφορία περί Χορωδίας Ανακτόρων, την εκμαίευσα από τον ίδιο τον Ρωμανό σε συνέντευξη του που μπήκε κουτσουρεμένη στον ΗΧΟ. Αλλά κι αν πάλι την είχα διαβάσει στο βιβλίο του Νταλούκα, θα έπρεπε να το αναφέρω σε ένα σύντομο σχόλιο μου; Δεν έγινε δα και τίποτα, εδώ μέσα δε γίνεται φεστιβάλ...γνώσεων. Ο καθένας αν έχει κάτι να πει, βγαίνει και το λέει και ο οικοδεσπότης πάντα απαντάει.
    btw, θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Φώντα. Το ''Τραγούδι του Τζάμπορι'' των Χατζιδάκι - Γκάτσου ωχριά μπροσ' Σ''των πρακτόρων η σχολή'' του Θου-Βου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή