Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

ΟΔΟΣ 55 - τα αυτιά στο ’80

Δίσκος βινυλίου. Κυριαρχεί το άσπρο χρώμα και η εικαστική λιτότητα. Εντός, μία κάρτα στην οποίαν αναγράφονται οι τίτλοι των κομματιών καθώς και τα διάφορα σύνθια που χρησιμοποιήθηκαν κατά την ηχογράφηση. Πληροφορίες λιγοστές, ούτως ή άλλως. Πήγα στο διαδίκτυο. Ψάρεψα 2-3 στοιχεία από το soundcloud. «Οι ΟΔΟΣ 55 σχηματίστηκαν το 2010 στην Αθήνα από τον Γεώργιο και τον Ηλία. Χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο αναλογικά synthesizer, drum machine και εφέ από το παρελθόν. Τα σετ τους, επηρεασμένα από τον χαρακτηριστικό ήχο του new wave και του post punk, δημιουργούν μία δυστοπική ατμόσφαιρα μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και τη χρήση προγραμματισμένων ήχων και μοτίβων». Καθαρά λόγια. Σταράτα, όπως λέμε.
Eighties προσανατολισμού λοιπόν αθηναϊκό duo, που θα μπορούσε να συναγωνίζεται τους Αντί και τις Κουμπότρυπες Α.Ε. (περισσότερο) ή τους Χωρίς Περιδέραιο (λιγότερο) εκεί προς τα μέσα του ’80, προβάλλοντας (στο σήμερα) το δικό του κοινωνικό στίχο (στην ελληνική), τις δικές του ατέρμονες συνθο-συνταγές. Βεβαίως, τα λόγια δεν ακούγονται με άνεση και σε χρόνο πρώτο, γεγονός που οφείλεται στην πενιχρή παραγωγή της Ειρκτής –το πρόβλημα θα μπορούσε να ξεπεραστεί εν μέρει τη βοηθεία ενός ενθέτου με τους στίχους ας πούμε–, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα, που μας ενδιαφέρει πιο πολύ, πείθει για την ειλικρίνεια της προσπάθειας και των συνολικών προθέσεων. Από μουσικής πλευράς ας σημειώσω τα περάσματα στο τραγούδι «Ο κόσμος τους», τη ρυθμική συνοχή του «Άδειοι δρόμοι», τη διαχείριση των εφφέ στο «Αεικίνητοι», καθώς και το έσχατο track που έχει τίτλο «Για πάντα» και το οποίον επέχει κι ένα ρόλο μανιφέστου για τους Οδός 55.
Περιορισμένη έκδοση 500 αριθμημένων και ήδη εξαντλημένων αντιτύπων (όπως διαπίστωσα μόλις από το site της εταιρείας).
Επαφή: www.eirkti.com

5 σχόλια:

  1. Καλησπέρα,

    Ευχαριστούμε για το review και το ενδιαφέρον σας. Το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, η ένταση της φωνής και η μίξη είναι συνειδητή επιλογή και αποτελoύν αναπόσταστο κομμάτι της μετα-αποκαλυπτικής χροιάς μας. Η ειρκτή προσέφερε άρτιες στουντιακές συνθήκες και αμέριστη υποστήριξη.

    ΟΔΟΣ 55

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εντάξει παιδιά.

    Τα λόγια, όμως, πρέπει ν’ ακούγονται ευκρινώς και σε χρόνο πρώτο (καθώς γυρίζει ο δίσκος στο πικάπ δηλαδή). Μην το κάνουμε σαν κάποιους γραφίστες που χρησιμοποιούν, σε κείμενα, γραμματοσειρές που δεν διαβάζονται ισχυριζόμενοι πως κάνουν τέχνη.

    Σας εύχομαι καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στ' αυτιά μου ακούγονται καλύτεροι και από τους ΑΝΤΙ και από τους ΚΟΥΜΠΟΤΡΥΠΕΣ και από τους ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΟ. 30 χρόνια αποστασιοποίησης είναι αυτά. Και δυνατότητας μελέτης του τί προϋπήρξε διεθνώς (που δεν είχαν οι παλιότεροι). Λειτουργούν σαν πλεονέκτημα για το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα (όχι όμως και για την αυθεντικότητα του εγχειρήματος).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. θα σου πρότεινα να μείνεις στην κριτική των pretentious βιρτουόζικων καραμούζων που συνηθίζεις και να αφήσεις αυτά (και οποιαδήποτε άλλη μουσική δεν είναι highbrow και εξεζητημένη) σε όσους μπορούν να νιώσουν πέρα από τα "πρέπει" και τους hi-fi ψευτοελιτισμούς.

    ψιλικά
    ο Κλέαρχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σιγά ρε Κλέαρχος…
    Τι σου φταίξανε οι «καραμούζες» πρωί-πρωί; Μην την μετατοπίζεις τη συζήτηση, γιατί δεν σε συμφέρει…

    Ποιος μίλησε για «hi-fi ψευτοελιτισμούς»; Όταν σ’ ένα δίσκο με τραγούδια, οποιοδήποτε δίσκο και οποιαδήποτε τραγούδια, δεν ακούγονται καθαρά οι στίχοι υπάρχει ζήτημα. Μικρό ή μεγαλύτερο. Μιλάμε για τα ελληνικά ε; Δεν μιλάμε για την… kobaïan.

    ΑπάντησηΔιαγραφή