φινλανδικές εκτροπές

Το “Kuka Siellä?” [Fonal FR-85, 2012] των Barry Andrewsin Disko προέρχεται από τον πάντα απρόοπτο κατάλογο της φινλανδικής Fonal Records κι είναι ένα ιδιαίτερο CD/LP με… κλασικές Fonal αναφορές. Υπάρχει η pop, έτσι όπως εκείνη ανασύρεται μέσα από τις πιο 80s στιγμές της, υπάρχει το «παράξενο», το πείραμα, ο μινιμαλισμός, υπάρχει βεβαίως και η folk συνείδηση, αλλά πάνω απ’ όλα υπάρχει η διαχείριση, το ενοποιητικό βλέμμα του Barry Andrews από το Rovaniemi (πραγματικό όνομα Jukka Herva), που κάνει το “Kuka Siellä?” να φαντάζει (είναι) ως κάτι μοναδικό.

Ο Syd Barrett από τη μια μεριά και ο Pekka Streng από την άλλη (ένας φινλανδός psych-folk ήρωας των early seventies, που αν και πέθανε μόλις στα 27 του άφησε ισχυρό ίχνος στη σκηνή) είναι οι πόλοι, μεταξύ των οποίων κινείται ο Andrews, παρουσιάζοντας ένα 45λεπτο άλμπουμ πληθωρικών ψυχεδελικών ριγών, που άλλοτε poppy και ανάλαφρο και άλλοτε πένθιμο, βαρύτατο και μυστικιστικό κατορθώνει να σε «κρατήσει» έως την τελευταία νότα. Δύσκολα ξεχωρίζεις κομμάτι, στέκεσαι όμως στο αργό-τελετουργικό “Kuka Siellä?”, στο κάπως μηχανιστικό, αλλά αιθέριο “Lintu tuli taloon”, στο σχεδόν 11λεπτο experimental “Kemijoki tulvii”, που είναι από μόνο του η ηχητική αποτύπωση μιας… φυσικής διαδικασίας.

Το LP “Vähän Multaa Päälle” [FR-87LP, 2012] είναι μια συλλογή με ανέκδοτα κομμάτια των Motelli Skronkle, Ville Leinonen, Pekko Käppi, Death Hawks και Tuusanuuskat. Τα δύο tracks των Motelli Skronkle κινούνται μεταξύ της ηλεκτρισμένης avant-garde και της πιο αποστασιοποιημένης pop. Έχουν κάποιο ενδιαφέρον, ιδίως το “Riemuvoitto”, που αναπτύσσεται με μιαν raga αίσθηση (στον λίγο χρόνο που διαρκεί). Ο Pekko Käppi παίζει βασικά με ανάποδες ταινίες, χρησιμοποιώντας, σαν σύρσιμο στο background, τα κάπως τελετουργικά φωνητικά (του), ενώ ο Ville Leinonen που κλείνει την πλευρά δίνει ένα όμορφο ψυχεδελικής κατεύθυνσης track, με ωραία, επαναλαμβανόμενη, μελωδική γραμμή (έχω την αίσθηση πως ο Brian Eno τον στοιχειώνει). Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με το “Buddiman” των Death Hawks. Μορικονικές κιθάρες εισάγουν ένα κομμάτι που ξεκινά με pop λογική, για να συνεχίσει σ’ ένα avant-psych παραλήρημα, σε γρήγορο τέμπο, πριν ολοκληρωθεί ηλεκτρονικώ τω τρόπω. Ενδιαφέρον έχει και το “Kukkien Guantanamo Bay” των Tuusanuuskat, που είναι απολύτως ηλεκτρονικό και που θα μπορούσε να θυμίζει Tangerine Dream των χρόνων του ’80. Ποικιλία με ταυτότητα, γενικώς, από μιαν εταιρεία με σαφή, αλλά όχι προφανή αισθητική. 
Επαφή: www.fonal.com