ENJA RECORDS νέες κυκλοφορίες της γερμανικής εταιρείας (Μέρος ΙΙ)

Σαν συνέχεια στην ανάρτηση της 23ης Δεκεμβρίου. Δύο φοβερά άλμπουμ υπάρχουν εδώ...

TUIJA KOMI & VLAD COJOCARU: Satumaa, Midsummer Jazz Tango from Finland [enja ENJ-9651, 2017]

Το tango στη Φινλανδία είναι κάτι σαν εθνική μουσική. Από τότε που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη χώρα, πριν εκατό περίπου χρόνια, αγαπήθηκε σφόδρα από τους Φινλανδούς, οι οποίοι, στην πορεία, το ανακάτεψαν με τα πάντα. Με τη σύγχρονη μουσική, με την jazz, με το rock, με το δικό τους folk κ.λπ. Φυσικά, δεν έπαψαν να εμφανίζονται μέσα σ’ αυτόν τον αιώνα και πιο τυπικά, ας τα πούμε έτσι, tango σχήματα, που προσέφεραν και προσφέρουν τα δικά τους vibes σ’ αυτή την παλαιά ιστορία, αναθερμαίνοντας το κλασικό ρεπερτόριο και προτείνοντας καινούριο (μέσα από νέες συνθέσεις ή ακόμη και από απροσδόκητες διασκευές). Σχήματα αποτελούμενα από φωνή και ακορντεόν π.χ., όπως το παρόν της φινλανδής τραγουδίστριας Tuija Komi και του μολδαβού ακορντεονίστα Vlad Cojocaru.

Η συνεύρεση των δύο στο “Midsummer Jazz Tango from Finland” είναι αυτή που πρέπει να είναι, καθώς τόσο το διεθνές ρεπερτόριο (“Chega de saudade” των Jobim/Moraes, “Libertango”, “Oblivion” του Astor Piazzolla, “You and I” του Stevie Wonder, “Per una cabeza” του Carlos Gardel, “Pink panther” του Henry Mancini), όσο και το φινλανδικό (συνθέσεις των Valto Tynnilä, Toivo Kärki κ.ά.) υποτάσσεται απλά και ουσιαστικά στις διαθέσεις και τις ικανότητες της Komi και του Cojocaru.

CSABA TOTH BAGI: Balkan Union [enja ENJ-9645 2, 2017]

Η συνταγή είναι μία και δεν λαθεύει σχεδόν ποτέ. Άμα είσαι μουσικαράς και συνεργάζεσαι με μουσικαράδες, αποφασίζοντας μαζί τους να… ροκάρεις τα Βαλκάνια, τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι από «πολύ καλό» έως «άριστο». Και εδώ, στην περίπτωση τού “Balkan Union”, είναι σίγουρα «άριστο».

Ο πρώτος τη τάξει, ο κιθαρίστας Csaba Toth Bagi, είναι Ούγγρος στην καταγωγή, ζούσε στη Σερβία, αλλά λόγω του πολέμου, το 1993, θα βρεθεί στη γειτονική Ουγγαρία. Εκεί, ο Toth Bagi θα ανακατευτεί από την αρχή με την τοπική jazz και blues σκηνή, ηχογραφώντας (από το 1997) διάφορα προσωπικά άλμπουμ, κάνοντας μεγάλη εντύπωση με το παίξιμό του και γνωρίζοντας, φυσικά, την ανάλογη επιτυχία. Στην πορεία, μάλιστα, θα καταξιωθεί και διεθνώς, αφού θα περιοδεύσει ακόμη και με τον Al Di Meola, με τις δουλειές του, κοντολογίς, να αναγνωρίζονται και στην Αμερική.

Στο “Balkan Union” ο Toth Bagi διασκευάζει για… fusion συγκρότημα παραδοσιακά βαλκανικά κομμάτια. Τώρα, βεβαίως, η Ουγγαρία μπορεί να μην ανήκει γεωγραφικώς στα Βαλκάνια, αλλά μουσικο-παραδοσιακώς ανήκει οπωσδήποτε. Το λέω, γιατί τα περισσότερα tracks πρέπει να είναι ουγγαρέζικα – αν και δεν αποκλείεται ορισμένα απ’ αυτά να προέρχονται και από άλλες νοτιότερες περιοχές ή χώρες (δυστυχώς στο CD δεν υπάρχουν τέτοιου τύπου πληροφορίες).

Δίπλα, λοιπόν, στον ούγγρο κιθαρίστα παρατάσσονται δεκατρείς ακόμη μουσικοί και τραγουδιστές, με μερικά πολύ δυνατά ονόματα ανάμεσά τους. Λέμε, για παράδειγμα, για τον κουβανό πιανίστα Gonzalo Rubalcaba, τον επίσης πιανίστα (χειρίζεται και fender rhodes) Vasil Hadžimanov (για CD του οποίου στην MoonJune έχουμε γράψει στο παρελθόν) και άλλους διαφόρους σε τσέλο, κρουστά, φωνές, κλαρίνο, ακορντεόν, μπάσο, ντραμς, φλάουτο… Μάχη…

WORLD PEACE TRIO (DWIKI DHARMAWAN, GILAD ATZMON, KAMAL MUSALLAM): S/T [enja ENJ-9642 2, 2017]

Ένα CD, που θα μπορούσε να είχε βγει στην αμερικανική MoonJune του Leonardo Pavkovic (ο οποίος Pavkovic προλογίζει το World Peace Trio στη δεύτερη σελίδα τού booklet), τυπώνεται, τελικώς, στη γερμανική enja του Matthias Winckelmann. Πρόβλημα; Απολύτως κανένα! Πόσω μάλλον όταν με την πλατύτερη διανομή τής enja θα πληροφορηθούν ακόμη περισσότεροι την αξία αυτού του παίκτη, του ινδονήσιου πιανίστα και synth player Dwiki Dharmawan (που τον παρουσιάζει, τα τελευταία χρόνια, εκτενώς η MoonJune στα σύγχρονα fusion ακροατήρια). Δίπλα στον Dharmawan, τώρα, στέκεται ο πασίγνωστος ισραηλινός πνευστός (κλαρινέτο, σαξόφωνα και ηλεκτρονικά εδώ) Gilad Atzmon, διαπρύσιος υποστηρικτής των δικαίων του παλαιστινιακού λαού και θεωρητικός μαχητής του σιωνισμού και ακόμη ο κουβεϊτιανός ουτίστας και κιθαρίστας Kamal Mussalam. Αυτοί οι τρεις παίκτες, που κάνουν για… δεκατρείς (ασχέτως αν ακόμη τρεις περκασιονίστες συμμετέχουν στο session), παίζουν εδώ «παπάδες». Με ρεπερτόριο, βασικά, δικό τους (ακούγεται επίσης το “In a sentimental mood” του Duke Ellington και το παραδοσιακό “Ramallah”), με συνθέσεις που σπάνε κόκκαλα, όπως η “Ghaza mon amour”του Gilad Atzmon, και με μιαν άοκνη προσπάθεια να τήξουν σ’ ένα σώμα jazz, gamelan και oriental-αραβικά στοιχεία, το World Peace Trio είναι ένα συγκλονιστικό τρίο, για το οποίον εύχομαι ένα μόνο. Να μην είναι περιστασιακό και να το δούμε και πάλι στη δισκογραφία – ου μην αλλά και στη σκηνή.

Η enja εισάγεται από την AN Records