Πολλά χρόνια είχαμε να μάθουμε νέα του συγκροτήματος από την
Θεσσαλονίκη The
Prefabricated Quartet – μία από τις πολύ καλές ροκ μπάντες, που εμφανίστηκαν
στο δεύτερο μισό των 00s,
τυπώνοντας δύο άκρως ενδιαφέροντες δίσκους, τους “Side the Sail” [Run Devil Run, 2007] και «Τρεις
Στιγμές» [Εκδόσεις καπάνι, 2008].
Το “_So Vague;
So Clear” [Panorama Records, 2022] είναι το τρίτο
CD των
Prefabricated Quartet και το πρώτο τους μετά από... δεκατέσσερα χρόνια; Δεν
ξέρουμε... Δεν είμαστε βέβαιοι 100%... Πάντως, σίγουρα, είναι το πιο καινούριο
τους, κλεισμένο, και αυτό, σε μια ιδιαίτερη συσκευασία (όπως σε ιδιαίτερες
συσκευασίες ήταν κλεισμένα και τα CD από τα 00s).
Ρίχνοντας μια ματιά στις line-ups του τότε και του σήμερα παρατηρούμε μόνο μία βασική διαφορά. Έτσι λοιπόν μέλη του γκρουπ παραμένουν οι Μιχάλης Σιώνας φωνή, Θεόδωρος Παπαδημητρίου τσέλο, Χρήστος Γούσιος κιθάρες, ενώ στα ντραμς έχουμε, τώρα, ένα «νέο» πρόσωπο, τον Αλέκο Σπανίδη, που έχει περάσει από διάφορες μπάντες και βασικά από τους B-Movies του Παύλου Παυλίδη.
Πέρα, όμως, απ’ αυτούς τους τέσσερις μουσικούς, που κρατούν τους βασικούς ρόλους, υπάρχουν και guests σε φωνές, πιάνο, fender rhodes (Πελαγία Χατζηνικήτα), μπάσο (Γιάννης Καράμπελας), θρακιώτικη γκάιντα (Θανάσης Καφετζής) και ηλεκτρική κιθάρα (Αναστάσης Πετρέλλης), με τις συγκεκριμένες παρουσίες να κρίνονται έως και καθοριστικές σε κάποια tracks.
Οι Prefabricated Quartet είναι ένα γκρουπ, που ενώ εντάσσεται στο λεγόμενο post-rock, στην πράξη ακούγονται, συχνά, πιο κοντά στα «ρομαντικά» eighties, όχι στα γοτθικά, στα πιο φωτεινά, και λιγότερο στις μανιέρες των 90s-00s, με τις «λιωμένες» κιθάρες τύπου Mogwai και τον σαουντρακ-ικό / περιβαλλοντικό προσανατολισμό.
Είναι με άλλα λόγια περισσότερο γήινοι, πιο χειροπιαστοί και λιγότερο «χαμένοι» και μεταφυσικοί.
Με συνθέσεις αρκετά καλές, με φωνές που θα μπορούσε να ήταν και πιο γερές και ακόμη πιο καθοριστικές (ως τελικό αποτέλεσμα) και με όλα τα υπόλοιπα όργανα να κάνουν άψογα την δουλειά που πρέπει να κάνουν, γεμίζοντας σωστά τον ήχο, δίχως να τον κάνουν πομπώδη, οι Prefabricated Quartet δείχνουν πολλά χρόνια μετά (;), πως διατηρούν στο ίδιο υψηλό επίπεδο τις βασικές ποιότητές τους. Ποιότητες που αφορούν πρώτα απ’ όλα στις συνθέσεις (καθώς εδώ υπάρχουν, γενικώς μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, για το είδος της συγκεκριμένης μουσικής... 6λεπτα, 7λεπτα, 8λεπτα, που αναπτύσσονται με γνώση), βεβαίως στους (αγγλικούς) στίχους, με τα ποιήματα του Piers Plowright και του Ανέστη Ευαγγέλου (σε αγγλική απόδοση) ανάμεσα, και φυσικά στα παιξίματα.
Το “_So Vague; So Clear” ξεκινά και αναπτύσσεται στην πορεία κάπως συγκρατημένα, αλλά με τα τρία τελευταία tracks (“Ritual”, “The way”, “So vague, so clear”) απογειώνεται. Και κάπως έτσι, και μετά απ’ αυτή την τελική επίγευση, δεν μπορεί παρά να αποφανθείς πως... ναι, και αυτό το άλμπουμ των Prefabricated Quartet έχεις τους τρόπους, έχει τα μέσα, για να σε κάνει να το θυμάσαι για αρκετό καιρό.
Επαφή: https://theprefabricatedquartet.bandcamp.com/releases
Ρίχνοντας μια ματιά στις line-ups του τότε και του σήμερα παρατηρούμε μόνο μία βασική διαφορά. Έτσι λοιπόν μέλη του γκρουπ παραμένουν οι Μιχάλης Σιώνας φωνή, Θεόδωρος Παπαδημητρίου τσέλο, Χρήστος Γούσιος κιθάρες, ενώ στα ντραμς έχουμε, τώρα, ένα «νέο» πρόσωπο, τον Αλέκο Σπανίδη, που έχει περάσει από διάφορες μπάντες και βασικά από τους B-Movies του Παύλου Παυλίδη.
Πέρα, όμως, απ’ αυτούς τους τέσσερις μουσικούς, που κρατούν τους βασικούς ρόλους, υπάρχουν και guests σε φωνές, πιάνο, fender rhodes (Πελαγία Χατζηνικήτα), μπάσο (Γιάννης Καράμπελας), θρακιώτικη γκάιντα (Θανάσης Καφετζής) και ηλεκτρική κιθάρα (Αναστάσης Πετρέλλης), με τις συγκεκριμένες παρουσίες να κρίνονται έως και καθοριστικές σε κάποια tracks.
Οι Prefabricated Quartet είναι ένα γκρουπ, που ενώ εντάσσεται στο λεγόμενο post-rock, στην πράξη ακούγονται, συχνά, πιο κοντά στα «ρομαντικά» eighties, όχι στα γοτθικά, στα πιο φωτεινά, και λιγότερο στις μανιέρες των 90s-00s, με τις «λιωμένες» κιθάρες τύπου Mogwai και τον σαουντρακ-ικό / περιβαλλοντικό προσανατολισμό.
Είναι με άλλα λόγια περισσότερο γήινοι, πιο χειροπιαστοί και λιγότερο «χαμένοι» και μεταφυσικοί.
Με συνθέσεις αρκετά καλές, με φωνές που θα μπορούσε να ήταν και πιο γερές και ακόμη πιο καθοριστικές (ως τελικό αποτέλεσμα) και με όλα τα υπόλοιπα όργανα να κάνουν άψογα την δουλειά που πρέπει να κάνουν, γεμίζοντας σωστά τον ήχο, δίχως να τον κάνουν πομπώδη, οι Prefabricated Quartet δείχνουν πολλά χρόνια μετά (;), πως διατηρούν στο ίδιο υψηλό επίπεδο τις βασικές ποιότητές τους. Ποιότητες που αφορούν πρώτα απ’ όλα στις συνθέσεις (καθώς εδώ υπάρχουν, γενικώς μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, για το είδος της συγκεκριμένης μουσικής... 6λεπτα, 7λεπτα, 8λεπτα, που αναπτύσσονται με γνώση), βεβαίως στους (αγγλικούς) στίχους, με τα ποιήματα του Piers Plowright και του Ανέστη Ευαγγέλου (σε αγγλική απόδοση) ανάμεσα, και φυσικά στα παιξίματα.
Το “_So Vague; So Clear” ξεκινά και αναπτύσσεται στην πορεία κάπως συγκρατημένα, αλλά με τα τρία τελευταία tracks (“Ritual”, “The way”, “So vague, so clear”) απογειώνεται. Και κάπως έτσι, και μετά απ’ αυτή την τελική επίγευση, δεν μπορεί παρά να αποφανθείς πως... ναι, και αυτό το άλμπουμ των Prefabricated Quartet έχεις τους τρόπους, έχει τα μέσα, για να σε κάνει να το θυμάσαι για αρκετό καιρό.
Επαφή: https://theprefabricatedquartet.bandcamp.com/releases
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου