ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ και η Παρέα

Θυμάμαι τον Σταύρο Παπασταύρου πριν από την «πρώτη επίσημη» εμφάνισή του στους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού, στην Κέρκυρα, το 1981 – τον θυμάμαι στην κρατική τηλεόραση, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές του ’80, να συνοδεύει σε μπαλάντες και «τραγούδια του κόσμου» την Ευγενία Συριώτη (η εκπομπή, αν θυμάμαι καλώς, λεγόταν έτσι ακριβώς… Τα Τραγούδια του Κόσμου). Στην Κέρκυρα, ο Παπασταύρου είχε ακουστεί στις δικές του συνθέσεις «Απ’ την αρχή» και «Θολός καθρέπτης», ενώ την επόμενη χρονιά είχε κυκλοφορήσει και το... δήθεν πρώτο –όπως διαβάζαμε τότε (1982) κι εξακολουθούμε να διαβάζουμε και σήμερα σε κάποια sites–, προσωπικό LP του «Το Πίσω Δωμάτιο». Στην πραγματικότητα ο Παπασταύρου είχε ξεκινήσει τη μουσική διαδρομή του τουλάχιστον μια δεκαετία νωρίτερα, όταν συμμετείχε στο συγκρότημα Παρέα, ένα από τα γκρουπ που είχαν πάρει μέρος στο Pop Festival ’73, που είχε διοργανωθεί από την Columbia και το περιοδικό Φαντάζιο, με κύριο υπεύθυνο τον Κώστα Γιαννίκο. (Αυτό το είχα πρωτοδιαβάσει στη Μουσική, εκεί γύρω στο 1984, σ’ ένα σχετικό άρθρο του Κώστα Αρβανίτη). Η Παρέα δεν είχε συμμετάσχει στο φερώνυμο LP [EMI/ Columbia SCXG 99] που είχε προκύψει από τον διαγωνισμό, αλλά είδε τις ηχογραφήσεις της να κυκλοφορούν σε δίσκο πέντε χρόνια αργότερα (1978). Όπως έχει γράψει ο ίδιος ο Σταύρος Παπασταύρου στο προσωπικό του blog Playtime την 10/11/2009:

«Ο πρώτος μου δίσκος ετοιμάστηκε το 1973, αλλά τελικώς κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1978, ως έκπληξη για τη γιορτή μου (sic!), με εξώφυλλο και σειρά τραγουδιών επιλεγμένα από την εταιρία παραγωγής. Ήμασταν τότε γκρουπάκι: εγώ έγραφα τα τραγούδια, έπαιζα ακουστική και κλασική κιθάρα και τραγουδούσα. Ο κολλητός μου ο Γιώργος Καλατζής, που έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα, έγραψε επίσης τη μουσική σε δύο από τα τραγούδια. Η Ρίτα Δανοπούλου τραγουδούσε σόλο και δεύτερες φωνές. Πιάνο στο δίσκο αυτό έπαιξαν ο Γιώργος Στεφανάκης και ο Δημήτρης Πολύτιμος, ντραμς ο Τάκης Μαρινάκης, μπάσο ο μακαρίτης Γιώργος Φιλιππίδης, κρουστά ο Δημήτρης Πουλικάκος. Την ενορχήστρωση στα πνευστά έκανε ο Γιώργος Μανίκας. Γενικώς... όποιος περνούσε από το ΕΡΑ της Σταδίου όπου γράφαμε και “γούσταρε” έπαιζε κι από κάτι. Θυμάμαι και το Φίλιππο Τσεμπερούλη. Μέχρι και ο Μάνος Χατζιδάκις είχε περάσει από ’κει κάποια στιγμή. “Νεανικές ανησυχίες!”... ήταν το σχόλιό του».

Οι πληροφορίες αυτές έχουν ξεχωριστή σημασία όχι μόνον επειδή προέρχονται από «πρώτο χέρι», αλλά και γιατί στο συγκεκριμένο (πρώτο) LP τού τραγουδοποιού δεν αναφέρεται το παραμικρό. Φυσικά, μιλάμε για την «Ξάγρυπνη Πόλη», που ηχογραφήθηκε το 1973, πήρε αριθμό έγκρισης το 1975, για να τυπωθεί σε βινύλιο το 1978 στη Seagull του Γιαννίκου [Seagull/ Ελληνική Εταιρία Επικοινωνιών 33/3Ε-LOC-308]. Στην πράξη, δηλαδή, έχουμε ένα δίσκο της Παρέας, του συγκροτήματος του Σταύρου Παπασταύρου, στην ηχογράφηση του οποίου συμμετείχαν όλοι οι προαναφερθέντες. Μάλιστα, επ’ αυτών, υπάρχει κι ένα σχετικό και μάλλον… απίστευτο ντοκουμέντο. Στο βιβλίο/λεύκωμα Πολυτεχνείο: Από την κατάληψη στην εισβολή [Ερμείας, Αθήνα 1974] με τις σχεδόν 200 φωτογραφίες από τα γνωστά και λιγότερο γνωστά γεγονότα του Νοέμβρη του ’73 καταχωρίζεται μια φωτογραφία της εποχής «τραβηγμένη» πέριξ του Πολυτεχνείου, στην οποίαν βλέπουμε, κολλημένες σε διαφημιστικό ταμπλώ, αφίσες σχετικές με την εμφάνιση των συγκροτημάτων Συγκρότημα, Παρέα, Δοκησίσοφοι, αλλά και του Χρήστου Κυριαζή στο κλαμπ Cin-Cin (Ζωοδόχου Πηγής 3)! Μάλιστα, και όπως παρατηρούμε, κάποιοι –φοιτητές προφανώς– ζωγράφισαν πάνω στις αφίσες ένα… αστυνομικό χέρι που κραδαίνει ένα ρόπαλο, συμπληρώνοντας δίπλα το αμίμητο… ΕΧΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΕΡΙΑ!!

Η «Ξάγρυπνη Πόλη» ήταν ένα πολύ συμπαθητικό LP. Περιείχε όμορφες, λιτές, ροκ μπαλάντες συνδυασμένες με ουκ ολίγα βραζιλο-λάτιν στοιχεία, οι οποίες διακρίνονταν για τις πηγαίες μελωδίες, τους απλούς, νεανικούς και ισορροπημένους στίχους και βεβαίως τις «δροσερές» ερμηνείες των τραγουδιστών, του Σταύρου Παπασταύρου βασικά, αλλά και της Ρίτας Δανοπούλου (το όνομα της οποίας διασώζει στο blog του ο Παπασταύρου, αφού δεν αναφέρεται πουθενά στον δίσκο!). Από τα τραγούδια της «Ξάγρυπνης Πόλης» θα ξεχώριζα το «Άδειοι δρόμοι» από την πρώτη πλευρά με την «βαθειά» μπασογραμμή του Γιώργου Φιλιππίδη, την jazzy πιανιστική συνοδεία του Στεφανάκη ή του Πολύτιμου, αλλά και τις κιθάρες του Καλατζή («… μπουκάλια ουίσκι στο τραπέζι/ τσιγάρα μισοσβησμένα/ ανάμεσα σ’ εσένα κι εμένα/ ο καιρός περνάει…») και από τη δεύτερη πλευρά το «Πες την αλήθεια», που είναι ένα εξαιρετικό track με latin αποχρώσεις, δυναμικό rhythm section, ωραία κρουστά (μάλλον από τον Πουλικάκο) και στίχους σαν και τούτους: «Απλώθηκαν γέφυρες ανάμεσα στ’ αστέρια/ και χρώματα φύτρωσαν πάνω στη γη/ τα λόγια μας ρίζωσαν στο άγονο χωράφι/ όταν ο πόνος έγινε κραυγή. Πιάσε την ιστορία απ’ την αρχή/ πες την αλήθεια/ πες τα ονόματα σωστά/ και στο παιδί που σε ρωτά μη λες παραμύθια». Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σ’ ένα… ουράνιο-τόξο-εξώφυλλο, το οποίο το έχω δει κάμποσες φορές ως κοινό cover (με τρύπα στη μέση) σε εισαγωγής χορευτικά 12ιντσα. Ποιος το… δανείστηκε από ποιον δεν μπορώ να το πω με σιγουριά… Να προσθέσω ακόμη πως η «Ξάγρυπνη Πόλη» επανεκδόθηκε το 1986 σε βινύλιο, με διαφορετικό τίτλο και εξώφυλλο, ως «Πέρασαν οι Μέρες» σε μιαν άλλη ετικέτα συμφερόντων Γιαννίκου, την United [UR-110].

Από ’κει και πέρα τα πράγματα είναι κάπως περισσότερο γνωστά εν σχέσει με τη δισκογραφική διαδρομή του Σταύρου Παπασταύρου. Υπάρχει το 2LP «Κέρκυρα ’81/ Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού» [Κέρκυρα ΝΕΔ 001/002, 1981], «Το Πίσω Δωμάτιο» [Κέρκυρα ΝΕΔ 003, 1982], το πολύ γνωστό «Μίλα μου για Μήλα» [Σείριος SMH 85.022, 1985] σε στίχους Ευγένιου Τριβιζά με τον Σπύρο Σακκά, την Κρίστη Στασινοπούλου και την Σαβίνα Γιαννάτου, η «Μικρή Οθόνη» [RCA 32915, 1995] soundtrack της παιδικής τηλεοπτικής σειράς της Έρσης Δοξακοπούλου με τον Μάκη Δελαπόρτα, το CD-συνεργασία του Σταύρου Παπασταύρου με τον Γιώργη Χριστοδούλου «Γιαπωνέζικοι Κήποι» [Ankh 1926-2, 1998] – θυμάμαι πως τους είχα δει (τον Παπασταύρου με τον Χριστοδούλου), τότε (στα τέλη των 90s), σ’ ένα μαγαζί που δεν υπάρχει πλέον, στην Πινακοθήκη στου Ψυρρή. Πιθανώς να υπάρχει και κάτι ακόμη, που τώρα μου διαφεύγει…

Φυσικά, οι συνεργασίες και οι παρουσίες σε χώρους και events του Σταύρου Παπασταύρου είναι απείρως περισσότερες και γι’ όλα τούτα υπάρχουν πάμπολλες πληροφορίες στο blog του www.ubudplaytime.blogspot.gr…