Τρίτη 9 Ιουνίου 2020

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 268

9/6/2020
Ρε σταματήστε να χρησιμοποιείτε αυτή την γελοία λέξη «μπιτσόμπαρο», η οποία ακούγεται πλέον μέχρι και σε διαφημίσεις. Τελείως ακαλαίσθητοι και άποικοι είσαστε;
Εμένα δεν με ενοχλούν τα ορθογραφικά λάθη, ούτε τα «από ανέκαθεν» και τα «εξ απ’ ανέκαθεν», αλλά με κάτι τέτοια κακόηχα λεκτικά κατασκευάσματα, που φτάνουν στ’ αυτιά μου από παντού, μου ’ρχεται να αρχίσω να γράφω στο πολυτονικό και στην καθαρεύουσα...

9/6/2020
Ya Ho Wa 13, από τον καλύτερο δίσκο τους, ένα LP του 1974, το “Savage Sons”, που το έχω πάνω από 30 χρόνια. Αμερικάνικη θρησκευτική χίπικη κομμούνα, με δίσκους και άλλα τινά, με την οποία συνδέθηκε και ο Sky Saxon κάποια στιγμή. Σαν ν' ακούς John Fogerty...

8/6/2020
Έφυγε προχθές από τη ζωή, στα 89 του, o εικαστικός Κωνσταντίνος Ξενάκης.
Αυτό που σκάναρα εδώ είναι η «Μαύρη Πλατεία» από το 1973. Ακρυλικό σε καμβά (1 μέτρο Χ 1 μέτρο). 
Στα σχόλια μπορείτε να διαβάσετε και για μια δράση του επί δικτατορίας στην Αθήνα του 1971...

8/6/2020
Για ξεκάρφωμα... Μοιάζει με Χριστιάνα, αλλά εδώ είναι δύο... Χριστιάνες μαζί. Του Τάκη Μουσαφίρη είναι το άσμα, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο...

7/7/2020
Για όσους έζησαν τουρισμό στα σέβεντις και στα έιτις αυτό είναι ένα αληθινό... state of mind.
Λαϊκίστικο λαϊκό χασάπικο (Παπαβασιλείου-Μπιζάνη) από το 1973, που έμπαινε συνεχώς στα τουριστικά LP-compilations, και που αν δεν το άκουγαν και δεν το ψευτοχόρευαν 3-4 φορές κάθε βράδυ οι μεθυσμένοι Άγγλοι και οι Γερμανοί δεν πήγαιναν για ύπνο. Τώνης Στρατής άδει...

6/6/2020
«Το ροκ είναι η πηγαία διάθεση να σωματοποιηθεί ο ρυθμός μιας ψυχικής σύγκρουσης, ο οποίος προσλαμβάνει έτσι χαρακτήρα επαπειλούμενης συλλογικής αναστάτωσης και, απ’ αυτή την άποψη, υπάρχει αρκετό ροκ στην όψιμη παραγωγή του Νίκου Καρούζου. Ο Καρούζος δεν ενδιαφερόταν για το ροκ, όμως η κεντρική αρτηρία της ποίησής του δονείται από την έμμονη ιδέα του ρυθμικού παροξυσμού, από την επιθυμία να ανοιχτούν μεγάλα ρήγματα στο φράγμα του νοήματος με όχημα την όξυνση των αντιθέσεων (...) το στοιχείο αυτό ευδοκιμεί στην ώριμη λογοτεχνία ολόκληρης της λεγόμενης πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, π.χ. στον Σαχτούρη, εκατό τοις εκατό ροκ ποιητή».
Ευγένιος Αρανίτσης (Ελευθεροτυπία / Βιβλιοθήκη #207, 7/6/2002)
Σε σχέση με το το ροκ, στην Ελλάδα, θα πρέπει να έχουν γραφτεί τα πιο απίστευτα πράγματα και να έχουν ειπωθεί οι μεγαλύτερες κοτσάνες.

6/6/2020
Τελειώνοντας τις ακροάσεις του δίσκου των ΠτΠ «Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών» και κρατώντας, τραγούδι-τραγούδι, όσες σημειώσεις έπρεπε να κρατήσω, έχω την επίγευση ενός άλμπουμ πολύπλοκου, μπαρόκ σχεδόν, που δεν ξέρεις από πού να το πιάσεις – τι να πρωτοθίξεις. Εγώ δεν είμαι φαν των μεγάλων κειμένων στις δισκοκριτικές. Οι 700 λέξεις είναι ένα όριο, αλλά και οι 500 είναι μια χαρά. Για τον δίσκο των ΠτΠ μπορείς να γράψεις πάρα πολλά, αλλά προσωπικά θα ήθελα να διαβάσω, για ένα τόσο πυκνό άλμπουμ όπως αυτό, όχι παραπάνω από 500 έως 600 λέξεις.
Αυτή τη στιγμή, και από ένα πρόχειρο ψάξιμο που έκανα στο δίκτυο, δεν βρήκα ούτε μία κριτική – παρά μόνον αναπαραγωγές δελτίων Τύπου και συνεντεύξεις του Π.Ε. Δημητριάδη.
Το «Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών» είναι από τους ελάχιστους ελληνικούς δίσκους που θα ήθελα να δω τι θα γραφτεί (ο δίσκος δεν είναι ούτε «αριστούργημα», ούτε «για πέταμα», γενικά δεν ξέρεις τι είναι ο δίσκος – ίσως φανεί μετά από καιρό). Είναι, εννοώ, ένας από τους ελάχιστους ελληνικούς δίσκους του τελευταίου καιρού (και γενικότερα των τελευταίων 2-3 δεκαετιών), που θα ήθελα να διαβάσω τι θα «πιάσει» ο ένας (κριτικός) και τι άλλος. Προς το παρόν κανείς δεν έχει «πιάσει» τίποτα...
Είναι δύσκολο το θέμα και θέλει προσοχή. Συνάδελφοι σας προειδοποιώ.

6/6/2020
Τραγούδι, μελωδία, απ' αυτές που μπορούν να γράψουν ελάχιστοι. Λίγες νότες, όπως πάντα, αλλά και μια εξαιρετική ενορχήστρωση. Τι θα ήταν τα τραγούδια, χωρίς τις ενορχηστρώσεις τους; Γιώργος Χατζηνάσιος...
[μου ήρθε στο μυαλό, καθώς ακούω το άλμπουμ των Παιδιών της Παλαιότητας «Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών»]

6/6/2020
Εμένα πάντως ο Ευγένιος Αρανίτσης με κουράζει - και βασικά, μετά από τόσα χρόνια που τον διαβάζω, λέω πως τον βαριέμαι. Διαβάζεις, διαβάζεις... και στο τέλος ψάχνεις να βρεις τι σου έχει μείνει. Τελικά αυτό που μένει, δεν είναι ασήμαντο, απλώς χάνεται μέσα σε έναν κυκεώνα ανατροφοδοτούμενων σκέψεων (που μετατρέπονται σε κείμενα). Είναι διανοητικό το γράψιμό του φυσικά, αλλά κάπου εμφιλοχωρεί ο διανοουμενισμός και η εκζήτηση, με αποτέλεσμα ως αναγνώστης να αιωρείσαι. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω εύκολα αυτού του τύπου τον πεζό λόγο. Με τον ποιητικό είναι αλλιώς. Δεν είναι Καρούζος ο Αρανίτσης - αν και πολύ θα το ήθελε.
[σκέψεις, καθώς ακούω, για πρώτη φορά, το άλμπουμ των Παιδιών της Παλαιότητας «Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών»]

13 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb στο ποστ "Εμένα πάντως ο Ευγένιος Αρανίτσης με κουράζει"...

    Alexandros Piravlos
    Το βιβλίο των ηδονών το έχω στην καρδιά μου και στα τοπ 5 αναγνωστικών μου απολαύσεων κι ας το αποκήρυξε. Νομίζω πάντως τα πεζά του πάνε καλύτερα όταν δεν ηθικιζει για την κοινωνία του θεάματος κτλπ. Και τα τελευταια του στη λίφο είναι ωραία Αν και όντως αναπαράγουν παλιά μοτίβα. Αλλά με πολύ ωριμη κομψότητα νομιζω

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Την έχω την ιστορία των ηδονών, την είχα διαβάσει φοιτητής, ok, αλλά είχα διαβάσει τότε διάφορα άλλα που την κάλυπταν. Για μένα η καλύτερη φάση του ήταν στα κείμενα στην Ελευθεροτυπία, είχε λίγο χώρο, και ήταν σαφής και σίγουρος γι' αυτά που έγραφε. Σε άλλα κείμενα, στο δίκτυο, που δεν έχει περιορισμό λέξεων, έχει ένα μπαρόκ γράψιμο, που δεν το αντέχω.

    Lefteris Karkas
    Κείμενα περικοκλάδες. Δεν μπορείς να βρείς άκρη. Είναι σαν Βέλτσος με λίγο καλύτερο γούστο.

    Ferris Costas
    Ο Αρανίτσης, άθελά του ίσως, κύλισε από τους Σιτυασιονιστές στον Μεταμοντερνισμό. Οι πρώτοι εξήγγειλαν τον θάνατο της Τέχνης, κι οι άλλοι επεχείρησαν να την αναστήσουν, τεμαχίζοντας το πτώμα της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb στο ποστ "Τραγούδι, μελωδία, απ' αυτές που μπορούν να γράψουν ελάχιστοι."...

    Xaris Symvoulidis
    Έχει υποτιμηθεί ο Γιώργος Χατζηνάσιος ως συνθέτης, έχω την εντύπωση. Προσωπικά τον έχω ψηλά

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Κορυφαίος. Κλάση Σπανού. Δεν υπάρχει παραπάνω, στο τραγούδι δυτικών προδιαγραφών. Εφάμιλλος των κορυφαίων Ιταλών και Γάλλων.
    Να αποκαλύψω και κάτι - το λέω για πρώτη φορά. Ετοιμάζαμε και τζαζ CD με τον Χαζτηνάσιο στο Jazz & Tzaz - είχαν γίνει κάποιες πρώτες συζητήσεις, αλλά δεν προλάβαμε. Κλείσαμε.

    Xaris Symvoulidis
    Φώντα κρίμα, πραγματικά

    Nickos Ventouras
    > Τι θα ήταν τα τραγούδια, χωρίς τις ενορχηστρώσεις τους;
    Και πάλι ωραία αν αξίζουν ― απλά χωρίς περιττές συχνά ζάχαρες.
    Όπως ακούμε πολλά διασκευασμένα ή ορίτζιναλ σε σόλο κιθάρα / φωνή και παραμένουν τέλεια και συγκινητικά...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, και με μια κιθάρα δείχνουν - και πολλές φορές είναι προτιμότερη - αλλά ένας ενορχηστρωτής με ταλέντο, που ξέρει τη δουλειά του, είναι άλλο πράγμα. Η ενορχήστρωση είναι μεγάλη μαγκιά. Η σύνθεση είναι έμπνευση και αρκούν δυο πεντάγραμμα για να καταγραφεί, αλλά η ενορχήστρωση είναι μεγάλη τέχνη και πρέπει να λιώσεις παντελόνια.

    Vassilis Serafimakis
    "Η ενορχήστρωση είναι μεγάλη μαγκιά." ��

    Stylianos Tziritas
    Άψογος ενορχηστρωτής, θαυμάσιος μαέστρος στο στούντιο, φοβερός γνωστης των synths κ συνθέτης υψηλής κατηγορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το fb στο ποστ "Τελειώνοντας τις ακροάσεις του δίσκου των ΠτΠ «Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών»"...

    Fotis Vallatos
    Καί εγώ κάθε μέρα ψάχνω μπας και έχει γραφτεί τιποτα. Αναμένουμε

    Aris Karampeazis στον Fotis Vallatos
    αγάλι αγάλι

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Εγώ πάντως, παρότι το κείμενο το έχω σχεδόν έτοιμο, θα αργήσω να το ανεβάσω (καμιά βδομάδα πάνω-κάτω), γιατί προηγούνται άλλα.

    Vánagandr Fenrir
    Επίσημα το άλμπουμ βγαίνει 9 Ιουνίου ίσως γι'αυτό να μην έχει γραφτεί κάτι ακόμα

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Έχουν προηγηθεί οι αποστολές των πρόμο ή των κωδικών για κατέβασμα στους δημοσιογράφους.

    Vánagandr Fenrir
    Ναι το ξέρω/δε συνηθίζεται να βγαίνουν νωρίτερα από την κυκλοφορία κριτικες θαρρώ /αλλά φυσικά είναι και στην διάθεση του δημοσιογράφου αυτο. Δε νομίζω πάντως να περνούσε απαρατήρητος. ειδομεν.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας στην Vánagandr Fenrir
    Με το αμερικάνικο σύστημα "υποχρεούσαι" να γράψεις πριν βγει ο δίσκος. Έχεις τα πρόμο ένα μήνα πριν, μπορεί και παραπάνω. Εδώ δεν πολυισχύει αυτό. Εγώ αν θέλω αυτή τη στιγμή ανεβάζω κείμενο για τα ΠτΠ, δεν με εμποδίζει κανείς, ούτε από την εταιρεία ούτε από πουθενά, απλώς πρέπει να έρθει η σειρά του.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ο δίσκος δεν είναι για να περάσει απαρατήρητος. Απλά είναι τόσο πυκνός, που θέλει γερά κότσια για να τον ακούσεις και να γράψεις. Να γράψεις κάτι δικό σου εννοώ, όχι σάλτσες πάνω στα δελτία Τύπου.

    Tasos Brekoulakis στον Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    μα τι κριτικη να γραψεις ενα μηνα πριν βγει ο δισκος; Αν δεν μπορει να τον ακουσει ο κοσμος η κριτικη ειναι στον αερα, κανεις δεν ασχολειται αν δεν μπορει να ακουσει, ασε που δεν ασχολειται ακομα κι αν μπορει ν ακουσει

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν διαφωνώ με αυτό. Απλώς λέω πως στην Αμερική είθισται να μοιράζονται τα πρόμο ένα μήνα ή και παραπάνω πριν από την κυκλοφορία, και γι' αυτό βλέπεις κριτικές πριν κυκλοφορήσουν οι δίσκοι. Εγώ έχω γράψει κριτικές για αμερικάνικους δίσκους (και ευρωπαϊκούς) πριν την κυκλοφορία τους κάμποσες φορές. Άμα έχεις τον δίσκο 30 ή 40 μέρες πριν στα χέρια σου κάποια στιγμή έρχεται η σειρά του να γράψεις και να δημοσιεύσεις ενδεχομένως, πριν κυκλοφορήσει. Εγώ τώρα μπορώ να ανεβάσω κείμενο για τα ΠτΠ, παρότι ο δίσκος δεν έχει βγει ακόμη (καθώς το πρόμο το έχω εδώ και 15-20 μέρες). Βασικά δεν πιστεύω ότι οι κριτικές λειτουργούν πια όπως λειτουργούσαν στα 80s (που σε στέλνανε απ' ευθείας στα δισκάδικα) και αυτό είναι μια πολύ θετική εξέλιξη (υπό την έννοια ότι η κριτική, στη βάση της, είναι ένας δημόσιος διάλογος με τον καλλιτέχνη και όχι με τον καταναλωτή).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Tasos Brekoulakis
      στην αμερικη και στην αγγλια οι κριτικες στα σαιτ βγαινουν πια αφου εχει βγει ο δισκος η την ημερα επισημης κυκλοφοριας του, αυτο κανουν και οι εφημεριδες, τα περιοδικα δεν υπαρχουν το 2020
      μια κριτικη τωρα σε στελνει στο spotify, το youtube και το bandcamp, αν δεν υπαρχει ο δισκος, ελαχιστοι θα ξανασχοληθουν

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Τι νόημα έχει τότε να σου δίνουν τα πρόμο ένα μήνα πριν; Πολλές φορές επίσης η ηλεκτρονική κυκλοφορία προηγείται της φυσικής μορφής (όταν αυτή υπάρχει) και εγώ βλέπω συχνά στο all music κριτικές πριν από την επίσημη κυκλοφορία (εγώ ψάχνω κυρίως τζαζ, αβαντ και τέτοια). Ας πούμε για το άλμπουμ της Sara Serpa "Recognition" με επίσημη κυκλοφορία 5/6/2020 βλέπω review και εκτεταμένη αναφορά στο Jazziz εδώ και δύο βδομάδες. Διαβάζεις κάτι λίγο στο σάιτ, αλλά άμα είσαι subscriber διαβάζεις όλο το άρθρο. Αργότερα αυτό θα βγει και έντυπο. Υπάρχουν διάφορες ιδέες που κυλάνε, για να υποστηρίξουν συνδρομές, έντυπα κ.λπ., με αποτέλεσμα να ενημερώνεσαι για άλμπουμ πριν από τις επίσημες κυκλοφορίες.
      Για μένα όμως σε σχέση με τα ΠτΠ είναι άλλο το θέμα. Ο δίσκος είναι "δύσκολος" και δεν προσφέρεται για επιφανειακή αντιμετώπιση. Εγώ δεν πιστεύω ότι θα γραφτούν ιδιαίτερα πράγματα, ενώ φοβάμαι και γι' αυτά που θα γραφτούν. Θα δούμε... Θα την παρακολουθήσω τη φάση, γιατί μ' ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Δεν θέλω να πω κάτι περισσότερο τώρα, αλλά είχα πολλά χρόνια, δεκαετίες, να νοιώσω τόσο αμήχανα μ' ένα άλμπουμ.

      Aris Karampeazis
      Έχεις δίκιο. Βουνό σχεδόν.

      Xenofon Rarakos
      Μα γιατί θα πρέπει να βρείτε κάποια κριτική, και δεν αφήνετε τον εαυτό σας να σας οδηγήσει ; Να νιώσετε αν σας αφορά ή όχι ; Αν σας αρέσει ή σας αφήνει αδιάφορους ; Ο Παντελής Δημητριάδης είναι μια καθαρή ψυχή, με αγάπη για τον τόπο του και για τις μουσικές που τον έχουν θρέψει. Στο καινούργιο έργο των ΠτΠ, πιστεύω ότι εξελίσσει τις ιδέες του παρουσιάζοντας γλαφυρά τον κόσμο του. Τον ανοίγεις και τον περιδιαβαίνεις ή προσπερνάς. Ως συμπατριώτης του πιστεύω ότι κάθε άλλο παρά τυχαία είναι η Κέρκυρα στο εξώφυλλο του album. Ο δημιουργός του ανασαίνει και αντλεί από το φως και το σκοτάδι, την ομορφιά και τα ραγίσματα ενός πολύ ιδιαίτερου- πιστέψτε με - νησιού. Είναι μια πρόσκληση, δική μας η απόφαση.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      >>Μα γιατί θα πρέπει να βρείτε κάποια κριτική, και δεν αφήνετε τον εαυτό σας να σας οδηγήσει ; <<
      Πού να με οδηγήσει ο εαυτός μου; Εγώ έχω γράψει ένα σωρό φορές για τους δίσκους του Δημητριάδη (αυτή είναι η δουλειά μου, να το πούμε κι έτσι - να γράφω). Θα γράψω και τώρα (δηλαδή έχω γράψει ήδη). Απλώς γι' αυτόν τον δίσκο θέλω να δω και οι άλλοι τι θα γράψουνε... για τους δικούς μου λόγους. Δεν περιμένω τι θα γράψουν οι άλλοι για να δω τι θα γράψω εγώ μετά. Αν είναι δυνατόν. Δεν με ξέρετε και με παρεξηγείτε.

      Xenofon Rarakos
      Προφανώς και δεν εννοούσα ότι περιμένετε να διαβάσετε κάτι για να διαμορφώσετε άποψη...αυτό έλειπε !
      Απλώς επειδή πιστεύω ότι η σχέση με τη μουσική είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση, με παραξένεψε κάπως. Είμαι και λίγο αμάθητος στο fb.
      Καταλαβαίνω όμως και το 'παιχνίδι' με τα σχόλια, τις κριτικές κλπ. Είναι απολαυστικό.
      Ετσι, ελπίζω ότι το σχόλιό μου να συνέβαλε στο 'κάποιος έγραψε κάτι...'

      Διαγραφή
  4. Σχόλια από το fb στο ποστ "«Το ροκ είναι η πηγαία διάθεση να σωματοποιηθεί ο ρυθμός μιας ψυχικής σύγκρουσης,"...

    Alexandros Piravlos
    Δεν σου αρέσει αυτό που λέει εδω; pourquoi?

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Τι να μ' αρέσει; Ότι κάποιοι (ποιητές) που δεν είχαν ουδεμία σχέση με το ροκ αποκαλούνται ροκ ποιητές; Έναν ορισμό, αυτόν του ροκ ποιητή, που μόνον άσχετοι και αφελείς τον μεταφέρουν σε ό,τι να΄ναι. Ή ότι το ροκ είναι "ψυχική σύγκρουση", "σωματοποίηση του ρυθμού" και άλλα τέτοια αστεία, που λέγονται μόνον απ' όσους δεν έχουν ουδένα διάβασμα (άσε τα ακούσματα) γύρω από το ροκ;

    Alexandros Piravlos
    Μὴν τοῦ μιλᾶτε εἶναι ἄνεργος
    τὰ χέρια στὶς τσέπες του
    σὰν δυὸ χειροβομβίδες.
    Μὴν τοῦ μιλᾶτε δὲ μιλοῦν στοὺς καθρέφτες.’’
    [Το παραπανω θα μπορούσε να είναι μερος μιας ροκ πρόζας. Πιάνω τί λες -- αλλά νομίζω ο όρος ροκ είναι όντως πια ευρυχωρος και ευλίγιστος-- και όντως ενεχει μεσα του τη συγκρουση, το σωμα και το ρυθμό. Η ποιητική σκεψη κάνει τετοιες αναλογίες, και πολλές φορές βαριέται να ψάξει τις λεπτομερειες που κανουν την αλλαγή. Πάντως ναι, είναι μπαρόκ ο τρόπος που γραφει. Αλλά τετοια κάνουν και οι ροκ ανθρωποι με τις κιθαρες τους και τις φιγουρες και τις πόζες τους πανω στη σκηνη. Μην με σκοτωσεις που τα λεω αυτά, αλλά ας εχουμε ελευθερία στην εκφραση -- κι ας κάνει αλματα -- αλλά και σεβασμό στους ιστορικούς που τα αποφευγουν αυτα. οχι πολύ σεβασμό ομως.]

    Yorgos Mouzakitis
    Ξεκολατε.. οτιδήποτε είναι ελληνικό από το ξεκίνημα . stones that rolls gather no moss προηγούνται οι πετρουλες του Δευκαλίωνα..

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    >>αλλά νομίζω ο όρος ροκ είναι όντως πια ευρυχωρος και ευλίγιστος<<
    εξαρτάται τι βάζεις μέσα και τι γράφεις γενικότερα, αλλά από ανθρώπους που δεν έχουν ουδεμία έστω και τυπική σχέση με το ροκ δεν μπορώ να διαβάζω ό,τι να΄ναι. Έχει διαβάσει ο άλλος Μποντριγιάρ ας πούμε (λέμε τώρα) και δεν έχει διαβάσει Κρίστγκώ ή δεν έχει ακούσει Byrds (δεν έχει ούτε ένα δίσκο τους στο σπίτι του) και παρ' όλα αυτά έχει το θράσος (γιατί περί θράσους πρόκειται) να έχει άποψη για το ροκ, και να βγάζει και ορισμούς.

    Vassilis Serafimakis
    έτσι προφέρεται το "Christgau"; (Νόμιζα ότι ήταν όπως διαβάζεται, Κρίστγκαου.)

    Ferris Costas
    Επί πλέον, δεν είναι το ροκ που επιχειρεί την... "σωματοποίηση", στις ΗΠΑ τουλάχιστον, έχουν προηγηθεί το γκόσπελ, το μπούγκυ, η τζαζ και δε συμμαζεύεται...

    Andreas Frogoudakis
    "κι αν είμαι ροκ μη με φοβάσαι".... κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα...

    Μιχάλης Βαβούλας
    Θυμάμαι τον Πουλικάκο στις ραδιοφωνικές εκπομπές του, που διάβαζε πολύ επιτυχημένα Εγγονόπουλο π.χ. ανάμεσα στα ροκ κομμάτια.

    Aris Karampeazis
    Ακατάσχετη μπουρδολογία. Και αυτή η αιώνια παπαριά με το ροκ που πάει και... κολλάει σε όσους δεν ενδιαφέρονται για αυτό. Από ποιητές μέχρι εφοπλιστές. Περιμένουμε να βρεθεί το εμβόλιο επιτέλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ioannis A. Vlachos
      Στην Ελλάδα ροκ σε βαφτίζουν άμα φορέσεις μπλουζάκι Motörhead με πούλιες και πεις το Προσκλητήριο γ' πρόγραμμα 5 τα ξημερώματα, τι συζητάμε...

      Kostas Focus
      την ιδια περιπου εποχη με αυτο το κειμενο,ηταν που ο Λαλιωτης μιλησε για πρωτη φορα για "σκληρο ροκ" στην πολιτικη,μια εκφραση που εγινε αρκετα δημοφιλης αργοτερα

      Vagelis Papageorgiou
      Ο Λαλιώτης αν και το μεγαλύτερο μούτρο στο ΠΑΣΟΚ δεν ανέβηκε πολιτικά γιατί είχε θέμα με τον προφορικό λόγο και ήταν αγοραφοβικός, δεν ένιωθε καλά ανάμεσα σε κόσμο. Ήταν ασχέτου ηθικής πανέξυπνος και διαβασμένος και από όσο ξέρω φιλότεχνος.

      Giorgos Stamatelos
      Προτιμώ με χίλια τον Κώστα Βαλαμόντε!

      Nikos Papas
      τουλατο εχεις ακουσει? θα κλαις απο τα γελια! τουλαχιστον ο βελαμοντε ηταν αυθεντικος παπαρολογος!

      Ilias Frantzis
      Δεν θέλω να χαρακτηρίσω τα όσα έχουν γραφτεί στην Ελλάδα, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ορίσουμε- κατατάξουμε- μεταφράσουμε και γενικότερα να χαρακτηρίσουμε κάτι ξένο για εμάς. Από την καταγωγή του,την γέννηση του και τη διαμόρφωση του.

      Koma Gaeshi
      Μια ωραία και διασκεδαστική άσκηση για να κατανοήσει κανείς την ανοησία ενός ορισμού ή μιας ταχαμ βαθυστόχαστης περιγραφής είναι να αντικαθιστάς τον όρο με κάτι άλλο. Για παράδειγμα αν αντι για τον όρο ροκ στο κείμενο αυτό βάλει κανείς άλλο είδος μουσικής ή ακόμα και κάτι άλλο άσχετο πάλι θα κολλάει

      Christos Sideriς
      Μερικές φορές καλύτερα να μασάς....

      Patritsopoulos Nikos
      kai ο παπαδιαμαντης ροκ αμα το παμε ετσι...,ντισκοοοο οι υπολοιποι που ελεγε ο κηλαιδονης

      Konstantinos Zachopoulos
      Αυτό μου θυμίζει μια έκθεση που είχα γράψει στη Γ' Λυκείου, όπου συνέκρινα το ροκ του '60, και ειδικότερα τον Dylan, με την αρχαία τραγωδία. Ο καθηγητής είχε εντυπωσιαστεί (19 στα 20 είχα πάρει - 20 δεν έμπαινε, εκτός αν ήσουν ο Σαίξπηρ αυτοπροσώπως), προφανώς επειδή δεν καταλάβαινε τίποτα (σάμπως καταλάβαινα εγώ; Εριχνα άδεια για να πιάσω γεμάτα)

      Διαγραφή
    2. Θανάσης Ζελιαναίος
      Ναι όντως είναι μία σαχλαμάρα να πάμε σώνει και καλά να επεκτείνουμε το rock και πέραν της μουσικής. Ροκ ποίηση, ροκ θέατρο, ροκ εν ρολ πίτσα και τα ρέστα.
      Παρόλα αυτά ο Αρανίτσης καλά το ξεκινάει γιατί χρησιμοποιεί κάποιες λέξεις κομβικές για τον πυρήνα του ροκ: εσωτερική σύγκρουση, συλλογική αναστάτωση. Απλά το λέει με κάπως πομπώδη τρόπο, το έχει αυτό το χούι ο Αρανίτσης.

      Γιώργος Γιαννόπουλος
      Ακριβώς. Το λάθος είναι η μετατροπή μιας αναλογίας, σε "αμφιμονοσήμαντη αντιστοιχία". Και αυτό το κάνει και σε σχέση με τον "ορισμό" του ροκ (ως σωματοποίηση κλπ) και -στη συνέχεια- με τον ορισμό ως ροκ των ποιητών.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Αυτά τα "σωματοποίηση" κ.λπ. τα θεωρώ μετα-νεοτερικά και δεν τα αποδέχομαι για το ροκ. Εξάλλου ροκ δεν είναι μόνο ο Τζιμ Μόρισον, ούτε ο Τζιμ Μόρισον εκφράζει την επιτομή του ροκ. Ο Λένον δηλαδή, που στην ωριμότητά του έγραφε τραγούδια για το μυαλό, χωρίς να είναι περφόρμερ όπως ο Μόρισον, τι ήταν; Το ροκ, όπως έχουμε ξαναπεί, είναι χιλιάδες αντιφατικά πράγματα. Και είναι σημαντικό επειδή στην καλύτερη εποχή του αποτέλεσε κομμάτι της αντικουλτούρας. Έξω από την αντικουλτούρα το ροκ είναι εργαστήριο, στούντιο, κουμπιά, αισθητική, τίποτ' άλλο.

      Ferris Costas
      Konstantinos Zachopoulos
      Κι όμως, δεν έπεσες και πολύ έξω. Ο Jim Morrison αυτό ακριβώς επεχείρησε, και μάλιστα ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.

      Nikos Papas
      δηλαδη τι εκανε ο μορισον? συνεδεε παπαριες ετεροκλητες ωστε να φανταζουν ποιηση?δεν ειχαν συνοχη?δεν βιωνε την σκοτεινη περιοχη του ασυνειδητου? διοτι αν σας αναλυσω μερικα τραγουδια του θα αντιληφθειτε οτι κατω απο την επιφανεια κρυβονταν θησαυροι.αν εξαιρεσει κανεις την εικονα που εφτιαξε για τον εαυτο του συνειδητα,το εργο του ειναι αλλουνου παπα ευαγγελιο. εκτος και αν δεν αντιλαμβανομαι σωστα.αλλωστε γνωριζω τον θαυμασμο που εχετε στο προσωπο του και τις αναφορες που εχετε κανει σε συνεντευξεις και ταινιες καθως και οτι ειστε καλος γνωστης του εργου του.

      Ferris Costas
      Ειλικρινά, δεν κατάλαβα αν υπάρχει αντίρρηση σ' αυτό που λέω. Αναφέρθηκα στις προθέσεις του, τις σπουδές του, τον θαυμασμό του γιά τους Αρχαίους, και την επιχείρηση (με τον δικό του τρόπο) της "αναβίωσης" αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο της εκστατικής Ελληνικής Τραγωδίας. Τόσο με τα γραπτά του, όσο και ΚΥΡΙΩΣ με τις ζωντανές ερμηνείες πάνω στη σκηνή. Αυτό δε σημαίνει πως πέτυχε αυτή την "αναβίωση" που αναφέρω. Άλλωστε, και στα τέλη του 16ου αιώνα, αυτό ακριβώς επεχείρησε και η Φλωρεντινή Καμεράτα (Rinuccini και Σία) με το drammi posti in musica per recitar cantando, με σαφές το αίτημα της αναβίωσης του Αρχαίου Δράματος, και με αποτέλεσμα να γεννηθεί... η Όπερα, που πέτυχε κάτι το εντελώς διαφορετικό! Παραμένω λάτρης του Μόρρισον (και του Ντύλαν φυσικά), και απαντώ στο σημείωμα του κ. Konstantinos Zachopoulos με τη μικρή δόση του χιούμορ που διαθέτω...

      Nikos Papas
      οκ γραφκοτητες του αρανιτση..κοψε κατι μεγαλε που λενε. περα ομως απο αυτο ο καρουζος εζησε μια ζωη μονο γραφοντας διαβιωντας εν πενια σε ενα μικρο υπογειο διαμερισμα με λιγοστα υπαρχοντα .αφιερωσε την ζωη του στο γραψιμο και δεν δουλεψε ποτε του.ζουσε με τα ελαχιστα.αυτο απο μονο του δεν ειναι ροκ? μπορειτε να ξεχωρισετε τι ειναι ροκ εκει εξω? μπορουν ευκολα ολοι να δουν στον καθενα και στο καθετι τι ειναι ροκ?δεν συνεπαγεται βεβαια οτι ο καρουζος επειδη εζησε ετσι αρα και η ποιηση του ειναι ροκ.ομως στοιχεια της ποιησεως του εχουν το ροκ μεσα.ομοιως και του σαχτουρη. τωρα τα βαρυδγουπα που λεει ο αρανιτσης και οι γραφικοτητες ειναι για παρτη του.

      Διαγραφή
  5. Σχόλια από το Fb στο ποστ "Για όσους έζησαν τουρισμό στα σέβεντις και στα έιτις αυτό είναι ένα αληθινό... state of mind."...

    Stathis Nikokavouras
    ο εθνικος υμνος της σχολης σκι και των χορευτων της σταματη αντρεα ευγενιου...καλα εγω χορευα τσιφτετελι...εβγαζα την αδελφη την κρυφη απο μεσα μου...και μετα σε εμενα επεφταν ολες...αιωνιο κολπο...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Τα θυμάμαι... τα θυμάμαι... ��

    Kwstas Agas
    Εμένα μου αρέσουν πολύ τα ινστρουμένταλ "συρτάκι dance" που περιέχονται στους δίσκους του Δήμου Μούτση από τα 70ς!! Είμαι βέβαιος ότι αυτά ήταν στο πλαίσιο του "συμβιβασμού" που έκανε με την εταιρία: "για να πουλήσουν οι δίσκοι λίγο παραεξω, να τους αγοράσει και κανας τουρίστας, ρίξε και κάνα συρτάκι μέσα"!! Όμως ως γνωστόν καλλιτέχνες όπως ο Μούτσης είναι ανατρεπτικοί ακόμη και στους συμβιβασμούς τους. Έτσι και στα συρτάκι dance του ... https://youtu.be/xg5uc6ONFIM
    ΜΟΥΤΣΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΟ " ΧΟΡΟΣ " 1973

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σχόλιο από το fb στο ποστ "Για ξεκάρφωμα... Μοιάζει με Χριστιάνα,"...

    Patritsopoulos Nikos
    ειχα γνωρισει τον μαεστρο Σπυρο Παπαβασιλειου,παντρεμενος με την μπετυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σχόλια από το fb στο ποστ "Έφυγε προχθές από τη ζωή, στα 89 του, o εικαστικός Κωνσταντίνος Ξενάκης."...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δράση εγκατέστησε και ο Κωνσταντίνος Ξενάκης, μεταφέροντας τη δημόσια περφόρμανς με τους... καπνισμένους κώνους του από το Βερολίνο στην Αθήνα (Ινστιτούτο Γκαίτε, 1971), στην πρώτη παρουσία του στην Ελλάδα. Αναφέρει η Πέγκυ Κουνελάκη (δημοσιογράφος, τεχνοκριτικός, συγγραφέας) στον τόμο Κωνσταντίνος Ξενάκης [ΤΑ ΝΕΑ, χ.χ.]: «(Ο Ξενάκης) στήνει και πάλι τους κώνους έξω από το Ινστιτούτο Γκαίτε, ενώ αντικείμενα και κινητικά έργα παρουσιάζονται στις αίθουσες του κτηρίου. Η Αστυνομία βλέπει τους καπνούς από τους κώνους, αλλά δεν αντιδρά. Δύο είναι οι πιθανοί λόγοι. Το Ινστιτούτο Γκαίτε θεωρείται γερμανικό έδαφος εφόσον λειτουργεί ως προέκταση της γερμανικής πρεσβείας, ενώ ο καλλιτέχνης είναι Έλληνας της διασποράς αρκετά γνωστός στην Ευρώπη, ώστε να μην τολμήσουν να παρέμβουν. Σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που είδαν την έκθεση του 1971, ήταν γι' αυτούς μια αποκάλυψη, μια πραγματικά πρωτόγνωρη εμπειρία. Τα χρώματα, τα λιβάνια, το στήσιμο των έργων μέσα στην υποβλητική ατμόσφαιρα που εκείνος δημιούργησε, η συμμετοχή των θεατών στο παιχνίδι της ανακατάταξης των αντικειμένων, θα λειτουργήσουν θετικά και ανανεωτικά ως προς την αίσθηση και την αισθητική τους. Με την πρώτη επαφή του με το αθηναϊκό κοινό, ο Ξενάκης είχε κερδίσει το στοίχημα».
    https://www.lifo.gr/.../h-performans-stin-ellada-anamesa...
    H περφόρμανς στην Ελλάδα ανάμεσα στα χρόνια 1968-1986

    Anastasios Strikos
    Θα μπορούσε να είναι παρτιτούρα του Ανέστη Λογοθέτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ Φώντα, χωρίς βαθμό εμπάθειας παρά μόνο αγαθού πειράγματος, μια μικρή διόρθωση. Το όνομα της δημοσιογράφου σε σχέση με τον Κ.Ξενάκη είναι Πέγκυ Κουνενάκη (όχι Κουνελάκη). Το ίδιο λάθος υπάρχει και στο κείμενο της lifo.gr .Βέβαια το auto-writting ή όπως αλλιώς λέγεται μπορεί να προηγείται του ορθού, αλλά όπως λες και σύ μια δεύτερη ματιά ποτέ δεν βλάπτει.Φυσικά όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος, είτε προσέχουμε είτε όχι.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι αναπόφευκτο λάθος αυτό. Δυστυχώς. Το έχουν κάνει κι άλλοι εξ όσων είδα στο google. Δεν γίνεται να προσέχεις τα πάντα. Γράφεις και με το μυαλό, όχι μόνο με το μάτι. Βλέπεις θέλω να πω «Κουνανάκη», αλλά γράφεις «Κουναλάκη». Θα το θεωρούσα ασήμαντο το λάθος (ένα γράμμα), αν δεν επρόκειτο για όνομα. Θα φροντίσω να διορθωθεί στο lifo, που είναι και το πιο σημαντικό.
      Σ' ευχαριστώ.
      Χαίρομαι για τους σχολιαστές, που προσέχουν και την παραμικρή λεπτομέρεια και βοηθάνε ώστε να είμαστε σε τέτοια θέματα όσο το δυνατόν τελειότεροι.
      Κάποτε είχα γράψει, το θυμάμαι αυτό, στο Jazz & Τζαζ, τον σαξοφωνίστα Wolfgang Puschnig ως Wolfgang Pusching (λόγω κατάληξης –ing), αλλά αυτό ήταν στο έντυπο και δεν μπορούσε να διορθωθεί.

      Διαγραφή
  9. Σχόλια από το fb στο ποστ "Ρε σταματήστε να χρησιμοποιείτε αυτή την γελοία λέξη «μπιτσόμπαρο»"...

    Αθανάσιος Ζακόπουλος
    το κοτομπίφτεκο πως σου φαίνεται;

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν τρώγεται με τίποτα... ��

    Ευαγγελια Αυγερινου
    Ενταξει βουνο το δικιο σας, θαθελα ομως την γμωμη σας και για την "ενσυναισθηση".. :-)

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Υπάρχουν διάφοροι λόγοι βάσει των οποίων μπορεί να μ' ενοχλεί μια λέξη. Ο πρώτος είναι η λέξη να ακούγεται κακόηχη στ' αυτιά μου. Έπειτα, να μην είναι κακόηχη, αλλά να γίνεται κατάχρηση κ.λπ. Η "ενσυναίσθηση" δεν μ' ενοχλεί σαν λέξη. Εξαρτάται όμως ποιος την γράφει και πού την διαβάζω.
    Κι εγώ αποφεύγω σοβαρές λέξεις του συρμού, π.χ. την εργαλειοποίηση.

    Ευαγγελια Αυγερινου
    ναι συμφωνουμε, ομως προσωπικα "δεν θα την πω ποτε αυτη την λεξη" :-)

    Vassilis Serafimakis
    Αρκετές τέτοιες λέξεις προέρχονται από αδόκιμες μεταφορές στα Ελληνικά ξένων όρων, κατά κανόνα τής Αγγλικής.

    Nick Zarago
    Για αυτό που συνήθως αντιπροσωπεύει, μια χαρά κακόηχη είναι η λέξη.

    Βασίλης Καμπούρης
    για μένα είναι η λέξη δείκτης σκυλά πετιγκρί ή σκυλαδικοχτυπημένου που νομίζει πως είναι εναλλακτικός Πάει και με φρεντουτσίνο ενσυναισθησης-γκοτζιμπέρι με παγάκια εμενταλ ( οσον αφορα τους..." εναλλακτικούς" ,το τελευταίο)

    βαγγελης χαλικιας
    ����

    Voltnoi Brege
    Δεν έχω πρόβλημα με τους νεολογισμούς και τη σλανγκ της νεολαίας και την εξέλιξη της γλώσσας αλλά όντως το μπιτσομπαρο όταν το ακούω στις ειδήσεις ή το διαβάζω στα σαϊτ και στις εφημερίδες αηδιάζω. Βέβαια εγώ αγάπησα τρελα αυτό το γκράφιτι στο Κουκάκι που έλεγε «μόνο μίσος για το ελληνικό καλοκαιρι» όποτε μάλλον έχω κάποιο άλλο πρόβλημα

    Ilias Frantzis
    Για θυμηθείτε και τις "τουρλουμπουκι" εποχές,( άμα λάχει να 'ουμε)
    https://youtu.be/MgyfN0rVmuk
    HARRY KLYNN-MADE IN GREECE-ATAKA2

    Γιώργος Χαρωνίτης
    Bitchόμπαρο! Έχει μια λογική!

    Giorgos Ftakas
    Βάλε και το πιτόγυρο!

    Louiza Koulas στν Giorgos Ftakas
    ναι, εδραιώνεται κι αυτό... Το άκουγα σήμερα σε εκπομπή στο ραδιόφωνο, από σοβαρούς - υποτίθεται δημοσιογράφους. Άκρατος λαϊκισμός.

    Giorgos Ftakas
    βλέπω να χρειαστούμε έναν νέο Κοραή να "καθαρεύσει" τη γλώσσα μας απ΄την αρχή!

    Χρήστος Πριτσαπίδουλας
    Η λέξη που έχει απόλυτα γελοιοποιηθεί είναι το... πλαίσιο και τα πλαίσια.

    Diana Bonjour
    «Μπιτσόμπαρο» αηδία. «Κολόμπαρο»απο την αλλη...

    Takis Psaltis
    εντευκτήριο παραλίας .....

    Γιάννης Φρέρης
    Κολοβιον υαλοβαμβακινον, περισκελις, σκελεα, χιτώνιο, γουστάρω.

    Thalia Istikopoulou
    Παρακαλώ σχηματίστε μία φράση συμπληρώνοντας τα κενά:
    ......τραπεζοκαθίσματα,.... ομπρελοξαπλωστρες, ... μπιτσόμπαρο, ...τριαντατετράχρονος ..εικοσιεννιάχρονη.....ζαντόρ***

    Tiga Nekra
    Εμβληματικός

    Vassilis Serafimakis
    Αντιδάνειο απ'το emblematic

    Patritsopoulos Nikos
    βατα θεματα

    Ναταλία Ρασούλη
    Πιτσόμπαρο;

    Kostas Focus
    αηδια αυτη η λεξη οπως το φραπογαλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή