WILD ROCKET κορίτσια της γκαραζοψυχεδέλειας

Οι Wild Rocket είναι ένα 5μελές γκαραζοψυχεδελικό (ας το πούμε έτσι) γυναικείο γκρουπ από την Αδελαΐδα (Αυστραλία), έχοντας ηχογραφήσει έως σήμερα δύο άλμπουμ. Το “Salad Days” το 2011 και το “Daisy Dream” το 2014. Αυτό το δεύτερο άλμπουμ τους κυκλοφορεί, τώρα, από τη γνωστή μας (ελληνική) G.O.D. Records σ’ ένα CD 100 μόλις αριθμημένων αντιτύπων, δίνοντάς μας την ευκαιρία να σταθούμε σ’ αυτό το πολύ καλό γκρουπ, που πατώντας πάνω σε απλές (κι έτσι πρέπει να ’ναι) συνταγές ξέρει να δίνει σωστά τραγούδια.

Μάλιστα, οι Wild Rocket δεν είναι ένα τυπικό αναβιωτικό σχήμα. Έχουν ήχο σημερινό και επιρροές που ξεφεύγουν από το garage-psych, οδεύοντας και προς την pop, το folk, την μπαλάντα κ.λπ. (οι Rolling Stones τoυ δεύτερου μισού των sixties είναι πάντως μια βασική αναφορά). Κυρίως τα κορίτσια ξέρουν να γράφουν ωραία τραγούδια, με αρχή, μέση και τέλος, τα οποία υποστηρίζουν εξ ίσου δημιουργικά με τις φωνές και τα όργανά τους. Από τα δέκα κομμάτια του CD τους τα οκτώ είναι πρωτότυπα και τα δύο versions – εκτός κι αν μου ξέφυγε και κανα τρίτο. Η πρώτη διασκευή αφορά στο “He’s not far” των Pandoras (πιθανώς πολλοί να θυμούνται αυτό το εξαιρετικό γυναικείο garage γκρουπ από τα αμερικάνικα eighties), το οποίο οι Αυστραλές δεν το λένε τόσο «νευρικά», αλλά κάπως πιο συγκρατημένα, χωρίς όμως να το αλλοιώνουν. Πολύ καλές είναι δε και στην άλλη version στο πασίγνωστο “I’m not like everybody else” των Kinks, το οποίο υποστηρίζουν με δύναμη και τόλμη. Από ’κει και κάτω είναι βεβαίως τα δικά τους κομμάτια, τα οποία επίσης ξεχειλίζουν από μελετημένο και σωστά τοποθετημένο rock, όχι στη λογική του 2λεπτου-3λεπτου, αλλά σ’ εκείνη του 3λεπτου-4λεπτου, που σημαίνει πως υπάρχει ο «χώρος» ώστε και οι μελωδίες να αναπτυχθούν και τα σόλι να διατρέξουν τη διαδρομή που πρέπει. Από τα ωραιότερα τραγούδια τού “Daisy Dream” είναι η ροκ-μπαλάντα “Clearlight”, που έχει ωραία αρμονική φωνητική επεξεργασία (The Mamas and the Papas style) κι ένα πλήκτρο(;) με τον ήχο της μελόντικας, που διατρέχει το κομμάτι απ’ άκρη σ’ άκρη, δίνοντάς του έναν νοσταλγικό αέρα. Ξεχωρίζει επίσης το πιο καθαρόαιμο garage-punk “Year of the snake” και το περισσότερο… ψυχεδελικό “Daisy dream”, που κλείνει το άλμπουμ.
Επαφή: www.godrecords.blogspot.com