Οι Dilemma είναι
ένα παράξενο ελληνικό σχήμα – ας το πούμε και συγκρότημα. Αποτελούμενοι από δύο
μόλις άτομα τον σαξοφωνίστα Σωτήρη Τράγκα (Sotiris Tragas) και την κιθαρίστρια
Πόπη Νταλαχάνη (Poppy Dalachani)
έχουν κατορθώσει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια να παρουσιάσουν μια σειρά από
δίσκους, που δεν μπορείς να τους αγνοήσεις. Εμείς εδώ στο blog, πάντως, δεν τους έχουμε αγνοήσει
με τίποτα, αφού έχουμε γράψει και για τους έξι προηγούμενους, δηλαδή τους «Τέλεια
Εξαφάνιση» [Ankh Productions,
2018], “Persona Graffiti”
[Ankh Productions, 2017], “Invisible Jukebox” [ΕΜΣΕ, 2015], “Oblivion”
[ΕΜΣΕ, 2014], “Rise Up”
[Dead Scarlet, 2012] και “Pendulum” [Emotion Art / Cult Road, 2009], ενώ τώρα θα
γράψουμε για τον έβδομο και πλέον πρόσφατο, που έχει τίτλο “Passenger” (2023) και ο οποίος
κυκλοφορεί από την Irida Songlab.
Σ’ αυτό το CD,
που είναι ηχογραφημένο από τον Αύγουστο του 2020, έως τον Μάιο του 2021, τους
Σωτήρη Τράγκα (τενόρο & σοπράνο σαξόφωνα, κλαρινέτο, πλήκτρα) και Πόπη
Νταλαχάνη (κλασική, ακουστική & ηλεκτρική κιθάρα, πλήκτρα, εφφέ)
πλαισιώνει, ως τρίτο μέλος, σε τέσσερα κομμάτια, και ο γνωστός περκασιονίστας Solis Barki, αν και, σε γενικές
γραμμές, η ηχογράφηση δεν παύει να οριοθετείται από τους συνδυασμούς των
σαξοφώνων με τις κιθάρες.
Κάτι που αξίζει να σημειώσουμε για τους Dilemma είναι
πως σε κάθε δίσκο τους εμφανίζονται «διαφορετικοί», δίχως τούτο να σημαίνει πως
δεν παραμένουν αναγνωρίσιμοι. Έρχεται φυσικά, δηλαδή, στο πλαίσιο της εξέλιξης
του γκρουπ, το γεγονός πως μέσα σ’ αυτή την 15ετία έχουν συνδέσει την παρουσία
τους με τον ποιητικό λόγο, την pop,
το electro, την jazz, το dark κ.λπ. Ένας
κάποιος συνδυασμός όλων αυτών, και άλλων ακόμη, χαρακτηρίζει και το “Passenger”.
Εντάξει ποιητικός λόγος δεν υπάρχει εδώ, καθότι το άλμπουμ είναι ορχηστρικό, instrumental, από την άλλη όμως τα «ποιητικά τοπία» ως ηχητική κατάσταση δεν είναι απόντα και από αυτό το CD. Φυσικά, υπάρχει και pop στο “Passenger” εκλεπτυσμένη όμως, εκπεφρασμένη μέσω γερών μελωδιών, όπως υπάρχει και jazz, όπως υπάρχουν και κλασικές αναφορές (στο εισαγωγικό “Chaconne”, που είναι επηρεασμένο από την Παρτίτα για Βιολί Νο. 2 του J.S. Bach), μα ακόμη και ethnic (η παρουσία του Solis Barki δημιουργεί το πλαίσιο), βεβαίως και rock, στοιχεία από ethereal music και άλλα τινά.
Και το εξής σημαντικό. Παρότι το “Passenger” έχει αρκετά μεγάλη διάρκεια, περί τα 65 λεπτά, το άκουσμα παραμένει πάντα πολύ ενδιαφέρον, καθώς αναπτύσσεται δίχως «κοιλιές» και χωρίς κομμάτια που... να γράφονται, για να γράφονται.
Ωραίο, ντελικάτο και ουσιαστικό συνάμα άλμπουμ, ηχογραφημένο σε μια δύσκολη εποχή (εκείνη της covid-19) από ένα σχήμα, που έχει τον τρόπο κάθε φορά να σε εκπλήσσει.
Επαφή: www.dilemmagreece.bandcamp.com, www.iridamusic.eu
Εντάξει ποιητικός λόγος δεν υπάρχει εδώ, καθότι το άλμπουμ είναι ορχηστρικό, instrumental, από την άλλη όμως τα «ποιητικά τοπία» ως ηχητική κατάσταση δεν είναι απόντα και από αυτό το CD. Φυσικά, υπάρχει και pop στο “Passenger” εκλεπτυσμένη όμως, εκπεφρασμένη μέσω γερών μελωδιών, όπως υπάρχει και jazz, όπως υπάρχουν και κλασικές αναφορές (στο εισαγωγικό “Chaconne”, που είναι επηρεασμένο από την Παρτίτα για Βιολί Νο. 2 του J.S. Bach), μα ακόμη και ethnic (η παρουσία του Solis Barki δημιουργεί το πλαίσιο), βεβαίως και rock, στοιχεία από ethereal music και άλλα τινά.
Και το εξής σημαντικό. Παρότι το “Passenger” έχει αρκετά μεγάλη διάρκεια, περί τα 65 λεπτά, το άκουσμα παραμένει πάντα πολύ ενδιαφέρον, καθώς αναπτύσσεται δίχως «κοιλιές» και χωρίς κομμάτια που... να γράφονται, για να γράφονται.
Ωραίο, ντελικάτο και ουσιαστικό συνάμα άλμπουμ, ηχογραφημένο σε μια δύσκολη εποχή (εκείνη της covid-19) από ένα σχήμα, που έχει τον τρόπο κάθε φορά να σε εκπλήσσει.
Επαφή: www.dilemmagreece.bandcamp.com, www.iridamusic.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου