JON VOYAGER ένα πολύ καλό ελληνικό ροκ άλμπουμ

Τον Jon Voyager πιθανώς κάποιοι να τον γνωρίζουν, ως Jon V, από την παρουσία του στους Need – ένα από τα πολύ καλά, ελληνικά, progressive metal συγκροτήματα, που θα ξεκινούσαν την πορεία τους πίσω στα 00s.
Τώρα, o Jon Voyager, που εν τω μεταξύ έχει πολυποίκιλες δραστηριότητες στον χώρο (στο site του διαβάζουμε πως είναι... γνωστός για τα residencies σε μουσικά κλαμπ, τις παρουσίες του σε μπάντες που παίζουν διασκευές, τις μπάντες που παίζουν σε γάμους και τις σόλο ακουστικές συναυλίες του, με ρεπερτόριο κομμάτια του κλασικού ροκ, της ποπ, του χιπ-χοπ κ.λπ.), έχει έτοιμο το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του, που αποκαλείται “Monsters” (2023) και που κυκλοφορεί, σ’ ένα πολύ περιποιημένο εικαστικώς digipak, από την One Little Victory Records. Το λέμε «περιποιημένο», επειδή το πακέτο προσφέρει κι ένα χρήσιμο multi-folded ένθετο, με φωτογραφίες, στίχους, credits και μαζί με μικρές ιστορίες, για κάθε ένα από τα οκτώ τραγούδια του δίσκου – που είναι τι (τα τραγούδια); Γενικώς… rock. Καλοβαλμένο, καλοτοποθετημένο και καλοπαιγμένο.

Τις μουσικές επιρροές του ο Jon Voyager τις αναφέρει από μόνος του, στο site του, και δεν υπάρχει κανένας λόγος εμείς να επιχειρήσουμε να τις μαντέψουμε. Ισχύουν αυτά που γράφει εννοούμε – καθώς οι επιρροές από Neil Young, Elton John, Simon & Garfunkel και David Bowie είναι άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο εμφανείς. Προσωπικώς θα έβαζα τον Bowie... πρώτον στις αναφορές τού Jon Voyager, αλλά αυτό δεν έχει και τόσο σημασία. Σημασία έχει αν το υλικό τού “Monsters” έχει πράγματα να πει, και αν σου δίνει την αίσθηση ή την βεβαιότητα πως εδώ κάτι άξιο λόγου συμβαίνει.
Λοιπόν, ο Jon Voyager, έτσι όπως εμφανίζεται στο “Monsters”, είναι ένας πέρα για πέρα σοβαρός τραγουδοποιός. Την ξέρει την τέχνη τού να φτιάχνει τραγούδια, που να έχουν νόημα και που να μπορεί στ’ αλήθεια να τραγουδηθούν από πολλούς και κυρίως (έτσι νομίζω) να δημιουργούν πολύ ευχάριστα συναισθήματα στα live. Είναι για live το υλικό του Jon Voyager, εννοώ, αλλά τούτο δεν σημαίνει πως και ο δίσκος δεν δείχνει το τραγουδοποιητικό ποιόν αυτού του ανθρώπου.
Εδώ, εξάλλου, υπάρχουν κομματάρες σαν το “Call me when you’re drunk” και σαν το “Minor Tom” (Minor και όχι Major…), ενώ κομμάτι σαν το “Streets of Athens” το λες και πρότυπο σύγχρονου αστικού κοινωνικού τραγουδιού, με έντονο εντός του το προσωπικό στοιχείο.
Στα περισσότερα τραγούδια η μουσική και τα λόγια είναι του Jon Voyager (σ’ ένα έχει γράψει μουσική ο George Tzavaras και σ’ ένα άλλο στίχους ο Adam Georgiou), με τον ίδιο να τραγουδά φυσικά και να παίζει ακουστικές, ηλεκτρικές κιθάρες, πιάνο και κρουστά, και με τις ενοργανώσεις, που είναι οι «σωστές», να είναι ομαδικές.
Πάρα πολύ καλό ροκ... ροκ-ροκ... άλμπουμ, από έναν τραγουδοποιό, που αξίζει να μείνει και να βαθύνει... σ’ αυτό το συγκεκριμένο στυλ τού “Monsters”.
Επαφή: https://jonvoyager.bandcamp.com/album/monsters