LOOP VERTIGO δεύτερο άλμπουμ για το αθηναϊκό electro / jazz duo

Το “Binary Flaws” [Private Pressing, 2023] είναι το δεύτερο άλμπουμ (LP) των Loop Vertigo που ακούμε, μετά από το “Neocortex” του 2018 (για το οποίο είχαμε γράψει τα σχετικά εδώ στο blog).
Πρόκειται για ένα σχήμα, να το επαναλάβουμε, το οποίον αποτελούν ο Δημήτρης Μούτσιος σε σύνθια, πιάνο, synth-μπάσο και ο Άλεξ. Σταυρόπουλος σε ντραμς, προγραμματισμό και που κινείται σε electro και jazz κατευθύνσεις.

Δεν θυμάμαι με λεπτομέρειες πώς ηχούσε το “Neocortex”, αλλά αν κρίνω από κάτι που είχε γραφτεί στο προ πενταετίας review... πως δυσκολεύεσαι κάπως, ή και πολύ, ανά περιπτώσεις, να αποκαλέσεις τους Loop Vertigo jazz, rock, jazz-rock, progressive, funk, avant, pop, electro ή ό,τι άλλο, καθώς υπαινιγμοί και στοιχεία απ’ όλα τούτα και από άλλα ακόμη εμφανίζονται πάντα στις συνθέσεις τους... τότε τα πράγματα δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολύ από τότε.
Αν και στοιχεία από τη λεγόμενη nu-jazz φαίνεται να κυριαρχούν στο “Binary Flaws” –λέμε γι’ αυτό το electro-jazz μωσαϊκό, που γνωρίσαμε στα 90s και στα 00s, μέσα από τις κυκλοφορίες της γερμανικής Compost και άλλων βεβαίως labels– στην πράξη, στο νέο LP των Loop Vertigo, μπορείς να ανιχνεύσεις ακόμη και επιρροές από e.s.t. (σε κομμάτια όπως το “Whirling intentions” για παράδειγμα, που ανοίγει την Side B), ενώ σημασία έχουν και τα ηχοχρώματα των πλήκτρων, που «κινούνται» ελεύθερα μέσα στις δεκαετίες (από τα 70s έως και τα 00s) και που προσδίδουν κάθε φορά στα tracks διαφορετικές ποιότητες.
Επίσης, από ρυθμικής πλευράς, το “Binary Flaws” εμφανίζει ένα ψάξιμο, που αγγίζει έως και τα όρια του πειραματισμού, με τα ντραμς να είναι πανταχού παρόντα, οδηγώντας και αυτά από τη μεριά τους την γενικότερη εξερεύνηση – με τα κομμάτια να μοιάζουν ακόμη και με «εφαρμογές», σαν να πρόκειται για library tracks. Υπάρχει εννοούμε και μια ποικιλία ατμοσφαιρών εδώ, πολλές φορές και μέσα στο ίδιο track (και όχι από track σε track μόνο).
Ακόμη θα πρόσθετα πως η δεύτερη πλευρά είναι πιο ανεβασμένη από την πρώτη, με τα τρία κομμάτια να περιγράφουν ποικίλες αισθητικές διαστάσεις (είπαμε πριν περί e.s.t.), όπως συμβαίνει με το πιο κλασικό fusion στο “Plexus” ή και με την πιο πολυμορφική και experimental κατεύθυνση του “Three angle mannerisms”.
Ένα όχι προφανές και σίγουρα απαιτητικό LP από τους Loop Vertigo, που θέλει οπωσδήποτε τον χρόνο του...
Επαφή: https://loopvertigo.bandcamp.com/album/binary-flaws-2